Για αρχή ένα έχω να πω. Γαμώ τον Χριστόφορο Κολόμβο και την περιέργειά του! Κακά τα ψέματα. Η Αμερική είναι βαμμένη με το αίμα όλου του πλανήτη. Θα μου πείτε, μα γιατί να είναι τόσο κακοί αυτοί οι άνθρωποι? Δεν είναι κακοί οι Αμερικάνοι. Μπορείς να τους πεις χαζούλιδες. Κακές είναι μερικές οικογένειες χαρτογιακάδων που αν ψάξει κανείς καλά θα καταλάβει ότι η σκούφια τους κρατάει από την αρχή αυτής της νέας ηπείρου. Ονόματα δεν λέμε. (Οικογένεια Rockefeller π.χ.) Δεν υπάρχει Αμερική. Υπάρχουν εύπορες οικογένειες που φύγανε από Ευρώπη αλλά και Ανατολή και εγκατασταθήκανε στη νέα γη με σκοπό την εκμετάλλευσή της. Είναι ένα θέμα που θα αναλύσουμε σε άλλο κείμενο.
Αλλά μην λέμε μόνο για αυτούς. Υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις όπου πάντα θέλαν τον έλεγχο των πάντων. Όπως είπες καλά κύριε Χάιντ Ρώσοι, Κινέζοι, Ιάπωνες (μιλάω για τα τελευταία χρόνια μόνο) κοιτάνε τι θα αρπάξουν.
Γενικότερα, ο άνθρωπος ήταν και θα είναι κατακτητικό ζώο, όπως και τα περισσότερα ζώα στη φύση. Υπάρχει ακόμα αυτό το ένστικτο περασμένο στο DNA μας. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο απαραίτητο πνευματικό επίπεδο που απαιτείται για να μπορούμε να αποφύγουμε έναν πόλεμο. Οι παράμετροι είναι πολλοί. Πιστεύω ότι ο μέσος άνθρωπος, ο απλός καθημερινός άνθρωπος δηλαδή, δεν θέλει πολέμους. Τα άτομα που μας κυβερνάνε, αν και μορφωμένα με υψηλή παιδία, έχουν κατακτητικές τάσεις. Όχι σε όλες τις χώρες βέβαια. Ο στρατός δυστυχώς παρέχει ακόμα μια καλή δουλειά. Προσφέρει χρήματα και σταθερότητα. Άρα υπάρχει έμμεση συμμετοχή από τον κόσμο. Η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο. Όταν ο κόσμος δεν έχει καλή ενημέρωση εύκολα φανατίζεται και πιάνει το όπλο για να υπερασπιστεί κάτι που στην ουσία δεν υπάρχει.
Ποτέ κανένας πόλεμος δεν ξεκίνησε για κάποιο δίκαιο λόγο. Από την εποχή του homo sapiens οι άνθρωποι τσακώνονταν για το ποιος θα κοιμηθεί στην σπηλιά ή μάχονταν μεταξύ τους οι φυλές για το ποιος θα κατοικήσει στην βόρεια πλευρά του ποταμού και ποιος στην νότια. Σήμερα οι λόγοι που πολεμάμε είναι πιο σοβαροί. Έχουμε σοβαρευτεί, δεν παίζουμε στα ποταμάκια. Σήμερα πολεμάμε για τα διαμάντια, για το πετρέλαιο, για τα λεφτά, για να πλουτίζουν οι τράπεζες από τα πολεμικά δάνεια και το εμπόριο όπλων. Τι τους φτιάχνουμε τους πύραυλους? Για να τους κοιτάμε? Πρέπει να τους χρησιμοποιήσουμε. Ξέρετε πόσες πυρηνικές δοκιμές έχουν γίνει μέχρι σήμερα? Πάνω από 54! Και μάλιστα η ισχύς της βόμβας υδρογόνου είναι 1000 φορές πιο μεγάλη από τις πυρηνικές βόμβες που πέσανε στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Μπράβο, να τα εκατομμυριοστήσουμε! Φανταστείτε τι ραδιενέργεια τρώμε στην μάπα κάθε μέρα!
Η γνώμη μου είναι ότι σήμερα ζούμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο όπου δεν διεξάγεται με όπλα αλλά με χρήμα. Δεν θέλω να τρομοκρατήσω κανέναν, ουσιαστικά όμως είναι το ίδιο πράγμα. Ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει άλλα αίματα και κομμένα χέρια πόδια. Οπότε τι τρόπος υπάρχει για να αποδυναμώσεις και να υποδουλώσεις μια χώρα? Σκεφτείτε μόνοι σας…
Κάποια μυαλά είναι άρρωστα και αλαζονικά. Κάποια άλλα απαθέστατα. Άλλα πάλι αδιάφορα ή φοβισμένα. Όπως και να έχει το πράμα έχουμε δρόμο ακόμα για το μονοπάτι της αναρχίας.
Θα τελειώσω με έναν στοίχο από το τραγούδι «Κεμάλ» Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζηδάκης.
«Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.»
Με ανάμεικτα συναισθήματα
Δόκτωρ Τζέκιλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου