Δουλειές του κεφαλιού, του μαύρου φεγγαριού…

Με αφορμή την ανεργία που μας δέρνει θέλω να γράψω δυο λόγια για αυτό. Εντάξει, το να μην δουλεύεις είναι πίκρα. Και δεν μιλάω για αυτούς που έχουν πίσω οικογένεια να μεγαλώσουν. Ας μιλήσουμε κυρίως για τα νέα παιδιά. Είναι δύσκολο να μετράς τα ευρουλίνια ένα ένα. Αν έχεις, αλλιώς μετράς τα πενηντάλεπτα και τα εικοσάλεπτα..! Ξέρετε τι είναι να μην έχεις λεφτά ούτε για ένα ποτάκι? Είναι άσχημο να μην έχεις στον ήλιο μπύρα! Και αυτό αναγνώστες το ξέρετε πολύ καλά μιας και πολλοί από εσάς το ζείτε τα τελευταία χρόνια.

Η κατάσταση αυτή μας εξοργίζει και μας κάνει να θέλουμε να δουλέψουμε πάση θυσία για να βγάλουμε τα έξοδα για το καρτοκινητό και για τη φραπεδιά στην καφετερία ναουμ. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε αλλά εγώ είμαι ή μάλλον ήμουν ένας από αυτούς. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν κάθεσαι σοβαρά και σκέφτεσαι (στρώνεις κώλο), θα κάνω ότι δουλειά μου κάτσει (δίνεις κώλο) για να βγάλω τα έξοδα!

Στην αρχή στέλνεις βιογραφικά όπου πιστεύεις ότι είσαι καλός και ότι το έχεις. Αργότερα βλέπεις ότι δεν σου απαντάνε, ούτε για συνέντευξη οπότε χαμηλώνεις τα στάνταρ και λες, θα στείλω κι εκεί που δεν μου πολύ αρέσει. Χαλάλι. Αφού είσαι στην αναμονή και βλέπεις ότι και πάλι είτε δεν σε επιλέγουν είτε δεν τα βρίσκετε με το αφεντικό ή με το είδος της δουλειάς, τα στάνταρ πιάνουν πάτο. Διαλέγεις μια καλογραμμένη αγγελία για τηλεφωνικό κέντρο που μπορεί να σε πείσει ότι μπορεί και να μην είναι τόσο άσχημα και στέλνεις το βιογραφικούλι σου.

Ως εκ θαύματος σε παίρνουν αυθημερόν τηλέφωνο και σε καλούν σε συνέντευξη! «Μπράβο τύχη» Λέμε όλοι από μέσα μας. «Με τη μία με πήρανε»! Ώσπου πας εκεί και βλέπεις ένα χώρο ακατάλληλο για εργασία (το λιγότερο είναι αυτό) και κάτι ζόμπι που είναι με το τηλέφωνο στο χέρι και μουρμουράνε… Τετράωρο ή οκτάωρο, σταθερός μισθός και μπόνους με ένσημα. Μισθός στο τετράωρο 250 ευρώ. Εδώ είμαστε, λες! Μπορεί η δουλειά να είναι χάλια αλλά 4 ωρίτσες τις αντέχω. Το σεμινάριο ξεκινάει αύριο, λέει ο προϊστάμενος με σοβαρό ύφος για να μην το πάρεις στην πλάκα. «Εδώ δουλεύουμε, δεν παίζουμε» θα μπορούσε να έλεγε από μέσα του κοιτάζοντάς με. Με τα πολλά, το σεμινάριο κρατάει 2 ώρες και μετά μπαίνεις κατευθείαν στις κλήσεις. Δεν έχει σημασία αν κατάλαβες ή όχι. Η δασκάλα εεε συγνώμη η προϊσταμένη (στην περίπτωσή μου) είναι εκεί για να σε παρακολουθεί και να σε μαλώνει όποτε δεν κάνεις κάτι σωστά ή όποτε σε βλέπει κακοδιάθετο. Αντικείμενο (από προσωπική εμπειρία) τηλεφωνικές πωλήσεις  HOL (Hellas On Line) από άλλη εταιρία όμως για λογαριασμό της. Παίρνεις τηλέφωνο τον κάθε ταλαίπωρο και του πιάνεις κυριολεκτικά την πάρλα μέχρι να τον πείσεις ότι αυτό που του πουλάς δεν είναι νερό… είναι βελούδο! Επιθετική πώληση λέγεται. Αμερικανοφερμένο ρε! Δεν το ξέρετε εσείς είστε νέοι, γατάκια! Μεγάλη επιτυχία! Το τελικό αποτέλεσμα είναι το εξής:

                                i.        Μεγάλη αποτυχία, μιας και δεν πουλάς διότι όλες οι εταιρίες έχουν ανταγωνιστικά πακέτα.

       ii.            Υπερβολικό στρες. Ενοχλείς και το ξέρεις σε κάθε τηλεφώνημα αλλά έχεις την δικαιολογία ότι κάνεις την δουλειά σου. Άσχημο συναίσθημα που με τον καιρό το ξεπερνάς ή μάλλον γίνεσαι αναίσθητος.

      iii.            Υπερβολικός εκνευρισμός με τον/την προϊστάμενο/η γιατί το παίζει έξυπνος και άνετος με αυτό το αντικείμενο και σου κάνει παρατηρήσεις σαν μικρό παιδί. Σου περνάει πολλές φορές από το μυαλό να του βάλεις το ακουστικό στον κώλο.

     iv.            Ουσιαστικά δεν προσφέρεις τίποτα και νοιώθεις ότι περνάει η ώρα τσάμπα. Το αντικείμενο από μόνο του και ο προϊστάμενος/η σου κάνουν πλύση εγκεφάλου και κυνηγάς ένα στόχο που δεν είναι στόχος. Ο Bob σφουγγαράκης που κυνηγάει μέδουσες με απόχη ξοδεύει πολύ καλύτερα το χρόνο του.

       v.            Τα λεφτά δεν είναι σίγουρο αν θα τα πάρεις. Εγώ δούλεψα δύο εβδομάδες (μετά ήθελα να πετάξω την προϊσταμένη από τον 5^ο όροφο αλλά ευτυχώς πρόλαβαν και με απολύσανε από μόνοι τους) Δικαιολογία? Δεν πιάνεις τους στόχους. Δηλαδή 15 αιτήσεις το μήνα. Μην τις μετράτε, είναι δύσκολο για την πλειοψηφία. Σκεφτείτε ότι στο σεμινάριο ήμασταν 12 παιδιά και έφυγαν όλοι την πρώτη εβδομάδα οικιοθελώς. Εγώ έμεινα τελευταίος κι έκανα 4 αιτήσεις σε 10 εργάσιμες. Και πήρα τα τρία μου από χρήματα.

Εν κατακλείδι και σοβαρότερα. Παιδιά δεν ξέρω τι λέτε αλλά όσοι δεν έχετε δοκιμάσει, μην πάτε καν σε τέτοιες δουλειές. Εκτός από το γεγονός ότι θα σπάσετε τα νεύρα σας και θα ταλαιπώριθήτε χωρίς να βρείτε το δίκιο σας, δεν πρέπει να υποστηρίζουμε τέτοια συστήματα. Είναι καθαρή εκμετάλλευση. Πολλές από αυτές τις εταιρίες, είναι παράνομες ή μη νόμιμες. Είναι ξεπεσμός και υποβιβάζουν την νοημοσύνη μας. Πρέπει να είναι πολύ μεγάλη ανάγκη για να πάει κάποιος σε τηλεφωνικό κέντρο για εργασία. Η υποστήριξη αυτών των συστημάτων και των επιθετικών πωλήσεων είναι κατά μας. Μετά μην βρίζετε όταν σας παίρνουν τηλέφωνο κάθε ώρα της ημέρας από εταιρίες. Ούτε να αναρωτιέστε που πάει ο κόσμος. Ο κόσμος πάει εκεί που τον πάμε όλοι μαζί.

Υ.Γ Κάποτε τις καλές εποχές δούλευα στο 11888. Και τότε μας φαινότανε δουλειά του κώλου. Τώρα σας πληροφορώ ξανά πήγαινα διότι είναι πολύ πιο τίμια από κάθε άλλο τηλεφωνικό κέντρο. Και προσφέρεις πολλά περισσότερα.

Υ.Γ 2 Κλασική ατάκα που θα την ακούτε συνέχεια στη δουλειά από προϊστάμενο/η «δεν πιστεύεις σε αυτό που κάνεις και γι’αυτό δεν αποδίδεις» Και ποιος σου είπε ρε καραγκιόζη που σε βάλανε σε αυτή τη θέση ότι θέλω να πιστέψω σε αυτή την παπαριά??! Έχω καλύτερα πράγματα για να πιστέψω!

Ξεθυμαίνει ο Δόκτωρ Τζέκιλ

Μη μου την κρίση τάραττε

Η κατάσταση που ζούμε είναι το αποτέλεσμα μιας συνισταμένης αποφάσεων – δεσμεύσεων - συγκυριών που έχουν ως εμπλεκόμενους το κεφάλαιο ( αυτούς που έχουν ουσιαστικά την εξουσία και κατ επέκταση και το μέσον για να την ακουμπήσουν ) , τους πολίτες και τους εκλεγμένους από τους πολίτες πολιτικούς όπου και ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έχουν ευθύνες .

Η κρίση λοιπόν είναι υπαρκτή . Δεν είναι μόνο χρηματοπιστωτική , δεν είναι μόνο πολιτική η πολιτειακή είναι κυρίως ανθρωπιστική και πολιτισμική . Έτσι όπως όταν έχει πλημμυρίδα δεν βλέπει καθαρά το μέρος της ακτής που καλύπτει το νερό , ερχόμενη η άμπωτις εμφανίζει και την συνέχεια της , έτσι και εδώ . 

Ναι είναι ο καπιταλισμός η νεοφιλελευθερισμός η οι συνέπειες του μη παρεμβατικού κράτους προς όφελος εκείνου στον οποίο χρεωστάει την ύπαρξη του , στον πολίτη . Ο μόνος τρόπος να καλυφτεί από την εκμετάλλευση των κεφαλαιούχων ο μη κεφαλαιούχος , άρα και αδύνατος , είναι το κράτος και οι παρεμβάσεις που θα μπορούσε να κάνει , για αρχή , για να τον προστατέψει από αυτόν που θέλει να του πάρει την εξουσία . Και βρήκε λοιπόν τον τρόπο . Ελεύθερη αγορά και άλλου τέτοιου είδους μαλακιες . 

Ένας από τους λόγους που υπερίσχυσε ο καπιταλισμός έναντι του σοσιαλισμού – μαρξισμού εκτός από το ότι ουσιαστικά οι προαναφερθέντες δεν εφαρμόστηκαν κατά γράμμα η έστω κατά μια μικρή απόκλιση είναι ότι τους είχε απέναντι του και έδινε ελάχιστα ποσοστά από τα υπερκέρδη του , μόνο και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούσαν κάποτε να εφαρμοστούν . 

Τώρα , αφού πια έχουν πεθάνει και θεωρούνται από τους συγχρόνους νεοφιλελευθεροοικονομολογους παρωχημένοι η ουτοπικοί το αποτέλεσμα είναι ότι ο καπιταλισμός καλπάζει στην κούρσα , χωρίς αντίπαλο . Είναι πιο ωμός , πιο βίαιος πιο βάναυσος από ποτέ , ακόμη και στις χώρες που ένθερμα τον υποστήριζαν  , χαρίζοντας απλόχερα αυτά που είχε υποσχεθεί : ανεργία , «ενδοκοινοτικό χρέος» και χρέος προς τρίτους με αντάλλαγμα τι άλλο ; Κέρδη . Κέρδη που πάνε σε αυτούς που τον ελέγχουν . 

Άρα , η ανεργία , όπου και είναι κάτι που άμεσα μας πονά σαν πολίτες  , είναι απλά ένα αποτέλεσμα , ένας αριθμός , που κοιτάζει στο χαρτί ένας χόντρος πουροκράτωρ και γελά . Ουδόλως ενδιαφέρεται για το αν πεινάς , αν θέλεις να βγεις μια βόλτα και δεν μπορείς η ακόμη και αν πεθάνεις . Κάτι μου θυμίζει αυτό . Α ναι την Αφρική . Μα αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά 

Ακόμη σίγουρα δεν θεωρώ δραματική εξέλιξη στην ανθρωπότητα την απελευθέρωση της γυναίκας  οικονομική και μη . Το δραματικό θα ήταν να μην υπήρχε και δεν καταλαβαίνω γενικότερα το σκεπτικό αυτό . Το θέμα δεν είναι να εργάζονται οι άνδρες και να κυλά η ζωή ή έστω και έτσι να ήταν ,  όπως το θέτεις , το κεφάλαιο θα είχε τα αντανακλαστικά να το διαχειριστεί . Ακόμη και αυτό που αναφέρεις στην προτελευταία παράγραφο είναι το αποτέλεσμα της εξειδίκευσης των εργαζομένων για την βελτίωση του ρυθμού παραγωγής προϊόντος . Είναι ένα λογικό αποτέλεσμα , βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα γινόταν .

Γιατί δεν λύνεται το πρόβλημα και κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε ;

Απάντηση 1 : Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα ζούμε έτσι όπως ζούσαμε κάποτε , θα καταναλώνουμε ακόρεστα , με τον ίδιο ρυθμό .

Απάντηση 2 : Δεν ήμαστε ικανοί ούτε πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση που μας βαραίνει . 

Η κεφαλαιοκρατία , έχει ένα σημείο που πονά . Τον χρόνο . Δεν δύναται να τον διαχειριστεί ούτε να προλάβει τυχούσες , δυσάρεστες για αυτήν εξελίξεις . Εκεί πρέπει να εστιάσουμε . Το πρόβλημα της ανεργίας , δεν θα λυθεί μέσα στα πλαίσια του φιλελευθερισμού – καπιταλισμού .

Η λύση των προβλημάτων που αναφέρονται και στο κείμενο σου λύνονται ( κατά την γνώμη μου )μόνο με ένα τρόπο . Την πλήρη κατανόηση της καταστάσεως από τους αδύνατους και την δημιουργία ενός κινήματος ανθρωπιστικού  που θα έχει ως βάση τον πολιτισμό την αλληλεγγύη την ελευθερία και την ισότητα . Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε .

Μία άλλη διάσταση της κρίσης

Δύο χρόνια τώρα, και παρά πάνω, η Ελλάδα συζητάει για το πρόβλημα της κρίσης που την ταλαιπωρεί. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις πολλές. Οι πληροφορίες και η παραπληροφόρηση ακόμα περισσότερες. Οι θεωρίες διαδέχονται η μια την άλλη ανάλογα με το κλίμα της κάθε χρονικής περιόδου. Υπάρχει κρίση στα αλήθεια? Η κρίση είναι ψεύτικη? Η κρίση είναι τεχνίτη? Θέλουν να μας φτωχύνουν? Η κρίση είναι μεμονωμένη ή είναι παγκόσμια? Άλλοι πάλι το χοντραίνουν το παιχνίδι αναλύοντας θεωρίες για οικονομικούς δολοφόνους και για παιχνίδια χωρών ή ακόμα εταιριών. Άλλοι λένε ότι φταίει ο κόσμος που είναι υπερκαταναλωτικός. Ίσως είναι όλα αυτά μαζί.

Πιστεύω σε πολλά από αυτά, ταυτόχρονα. Ένα όμως μου κεντρίζει το ενδιαφέρων πιο πολύ. Αυτό δεν είναι άλλο από το πρόβλημα θέσεων εργασίας. Οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Όλοι ψάχνουν μια θεσούλα για να εργαστούν. Λογικό και δίκαιο. Από πού όμως δημιουργούνται οι θέσεις εργασίας? Τις γεννάμε?

Είναι επόμενο εφόσον έχουμε κρίση και οι επιχειρήσεις δεν πάνε καλά, να μειώνονται οι θέσεις εργασίας αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Και ρωτάω εγώ τώρα… Αν όλα πήγαιναν καλά στην οικονομία της χώρας θα είχε λυθεί το πρόβλημα της ενεργείας?

Στην εποχή των παππούδων μας εργαζόταν μόνο ο άνδρας του σπιτιού (και ένα μικρό ποσοστό γυναικών) και μπορούσε να συντηρήσει με τα χρήματα που κέρδιζε μια τετραμελή οικογένεια. Οι θέσεις εργασίας ήταν αρκετές για όλους. Αργότερα αναπτύχθηκε ο φεμινισμός, και καλά έκανε, και οι γυναίκες άρχισαν να αποκτούν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα με τους άνδρες. Αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι καλύπτονταν όλο και περισσότερες κενές θέσεις εργασίας. Στην εποχή μας οι γυναίκες έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, μην πω και περισσότερα. Παρατηρούμε όμως ότι ενώ στο σπίτι δουλεύει και η «μαμά» και ο «μπαμπάς», τα χρήματα που συγκεντρώνονται είναι λιγότερα από αυτά που έπαιρνε ένας άνδρας μόνος του το 1960! Γιατί? Πως προέκυψε αυτό? Δεν θα το αναλύσω τώρα. Θα απαντήσω μόνο με μια φράση που είπε ο D. Rockefeller σε μια συζήτηση που είχε με τον μακαρίτη σκηνοθέτη A. Russo: «Προσπαθούσαμε να βρούμε έναν τρόπο να φορολογήσουμε και τους άλλους μισούς πολίτες. Κι έτσι αναπτύξαμε τον φεμινισμό».

Κι έρχομαι εγώ τώρα με το μικρό μου μυαλουδάκι και λέω. Έστω ότι μια χώρα έχει 2.000.000 ενεργούς άνδρες πολίτες. Και υπάρχουν 2.100.000 θέσεις εργασίας σε αυτή τη χώρα (πολύ αισιόδοξος αριθμός). Όλοι μπορούν να εργαστούν και όλα βαίνουν καλώς σε αυτή την περίπτωση. Αν τώρα υποθέσουμε ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν και 2.000.000 ενεργές γυναίκες πολίτες πού θα βρεθούν άλλες τόσες θέσεις εργασίας για να είναι ικανοποιημένοι όλοι? Θα μου πείτε βεβαίως - βεβαίως ότι σε μια αναπτυσσόμενη χώρα οι θέσεις εργασίας αυξάνονται. Ναι, αλλά καμία χώρα δεν έχει ανάπτυξη στο διπλάσιο. Είναι οικονομικά και μαθηματικά αδύνατον! Άρα κάποιοι μένουν χωρίς θέση εργασίας. Το σύστημα αυτό θυμίζει το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες. 10 παίχτες 9 καρέκλες. Όταν σταματήσει η μουσική και κάτσουν όλοι σε μια καρέκλα, κάποιος θα μείνει στην απέξω. Και ούτω κάθε εξής… Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια…

Το πιο δραματικό είναι ότι κάποιοι, για το καλό υποτίθεται των ανθρώπων, προσπαθούν να αναπτύξουν θέσεις εργασίας. Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικολογία που μας τα έχουνε κάνει βυζιά τα τελευταία χρόνια. Λέμε για παράδειγμα εμείς οι λογικοί και ανοιχτόμυαλοι πολίτες «να εισηγηθούμε στο κράτος να φτιάξει αιολικά πάρκα για να έχουμε ρεύμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και για να αναπτυχθούν νέες θέσεις εργασίας! Μπαρμπούτσαλα! Τα αιολικά πάρκα είναι μια βλακεία και μισή! Είναι κάτι τεράστιοι ανεμιστήρες που κοστίζουν πανάκριβα και η συντήρησή τους είναι ακόμα πιο ακριβή και το κέρδος σε ρεύμα είναι μικρό. Άσε που χαλάει εντελώς την αισθητική του φυσικού περιβάλλοντος. Να χαζεύεις τώρα ένα βουνό καταπράσινο και συνάμα κάτι κέρατα τεράστια να περιστρέφονται. Όσο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αυτές είναι ελάχιστες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάποιοι πονηροί μοσχοπουλάνε αυτά τα οικολογικά κατά τα άλλα προϊόντα σε τρίτες χώρες για ποιον άλλο λόγο? Για το κέρδος. Διότι αν θέλαμε οικονομία και τσάμπα ρεύμα θα αναπτύσσαμε θεωρίες Tesla και θα είχαμε τσάμπα ρεύμα εις τους αιώνες. Και αυτό δεν είναι μύθος. Ήδη οι επιστήμονες αναπτύσσουν κάποιες από τις θεωρίες του και στο κοντινό μέλλον θα έχουμε ασύρματο ρεύμα χωρίς καλώδια. Αλλά για τσάμπα και άφθονο ρεύμα ούτε συζήτηση. Πως θα κερδίζουν οι εταιρίες? Κλέφτες θα γίνουνε? Κλέφτες είναι τώρα!

Η ανθρωπότητα, πάνω στην προσπάθειά της να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα με χαζό αποτέλεσμα. Κάθε χρόνο παρατηρούμε καινούριες ειδικότητες σε σχολές, για πολύ εξειδικευμένες θέσεις προκειμένου να υπάρξει κάποια απορροφησιμότητα των παιδιών αργότερα αλλά τελικά μένουν με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά στο χέρι. Έχουμε χωρίσει κάθε επάγγελμα σε 10 μέρη προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Ο ηλεκτρολόγος έχει διαιρεθεί και εξειδικευτεί σε ηλεκτρολόγος που αλλάζει λάμπες, σε άλλον που συνδέει καλώδια, σε κάποιον άλλο που κόβει καλώδια, σε άλλον που είναι για την κουζίνα, σε άλλον για το μπάνιο και τα λοιπά. Φυσικά το παράδειγμα είναι χιουμοριστικό! Ένα είναι σίγουρο. Ότι όλα γίνονται για να κερδίζουν όλο και περισσότερα χρήματα τα μεγάλα Κεφάλαια. Γιατί να εργάζεται ένας άνδρας 8 ώρες την ημέρα και να παίρνει 1000 ευρώ το μήνα ενώ μπορούν να εργάζονται και ο άντρας και η γυναίκα από 8 ωρίτσες ο καθένας (διπλή παραγωγή και κέρδος για το Κεφάλαιο) και να παίρνουν 500 ευρώ ο ένας και 500 ο άλλος!

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και δεν υπάρχουν πολλές λύσεις στο κεφάλι μου για να τις αραδιάσω. Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ είναι ότι κανένας δεν έχει κάνει νύξη στο θέμα αυτό μέχρι τώρα. Σαν να μην υπάρχει. Και το να κάνεις ότι δεν υπάρχει ένα πρόβλημα είναι χειρότερο από το να αραδιάζεις ψέματα και δικαιολογίες.

Αναρωτιέται ο Δόκτωρ Τζέκιλ