Ένα μεγάλο πρόβλημα – Το τείχος των ηλιθίων (Απάντηση)

Η είδηση αυτή πραγματικά δεν γνωρίζω τι σκοπό έχει ακριβώς. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι κρύβεται από πίσω. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που θα προστεθεί αυτός ο φράχτης στα σύνορά μας στον Έβρο. Αυτό που μπορώ να πω όμως με σιγουριά είναι ότι το να προστατεύει ένα κράτος τα σύνορά του δεν είναι φασιστικό. Ούτε ακυρώνει την διάθεση των πολιτών για ελευθερία. Μου αρέσει η ιδέα που ασχολούμαστε λίγο με τα σύνορά μας, έστω και στα ψέματα, διότι εδώ και πολλά χρόνια έχουμε γίνει μπάτε σκύλοι αλέστε. Όχι τώρα πως θα αλλάξει κάτι αλλά λέμε τώρα.

Πραγματικά υπάρχουν σημεία στο χάρτη των συνόρων μας που όχι απλά είναι απροστάτευτα, αλλά μπορεί να έρθει κάποιος και να πει: "παιδιά τα σύνορά σας είναι λίγο πιο μέσα τελικά. Δεν είναι ως εκεί που νομίζετε". Είμαι fan του «Μικρού Πρίγκιπα» και τον υποστηρίζω αλλά αυτό δεν φτάνει για να υπάρξει παγκόσμια αλλαγή. Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Τι θέλω να πω? Λέω ότι δεν είναι καιρός να το παίζουμε τόσο φιλελεύθεροι. Δεν έχει κανένα νόημα να παριστάνουμε τους ανοιχτόκαρδους, φιλόξενους και φιλελεύθερους πολίτες ενός ειρηνικού κράτους, την ώρα που όλοι προσπαθούν να μας πηδήξουν από παντού. Βαλκάνια, Ασία, Αμερική, μια ζωή αυτό γίνεται. Για να υπάρχει πνεύμα ελεύθερο, ειρηνικό, χωρίς σύνορα, θα πρέπει να το πιστεύουν και οι υπόλοιποι λαοί. Όχι μόνο εμείς. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Κι εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να κλέβουμε ο ένας τον άλλο και για να το αποδείξω αφήνω την πόρτα του σπιτιού μου ανοιχτή και φεύγω. Αν σε μια ώρα επιστρέψω δεν θα έχει μείνει ούτε κολυμπιθρόξυλο. Ούτε το κομοδίνο! Γιατί? Διότι υπάρχουν αρκετοί που δεν πιστεύουν αυτό που πιστεύω κι εγώ (στο να μην κλέβουμε δηλαδή).

Οι διάφορες κοινωνίες και οι κουλτούρες πλάθονται και εξελίσσονται με αργό ρυθμό και όλες μαζί. Ένα ειρηνικό βήμα από τη μία χώρα ένα από μια άλλη και έτσι με αργό ρυθμό φτάνουμε σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να ήτανε τα πράγματα.

Επανέρχομαι και ξανά λέω ότι το να αγαπάς την πατρίδα σου δεν είναι φασιστική νοοτροπία. Αν είναι έτσι ας την μισήσουμε και ας την χαρίσουμε στου Αμερικάνους ή τους Κινέζους μιας και ξέρουν να την διαχειρίζονται καλύτερα. Η Ελλάδα καλώς ή κακώς είναι το σπίτι μας. Το σπίτι μας μπορεί να είναι παλιό, βρόμικο, να μην έχει καλό φωτισμό ή καλή θέα, αλλά παραμένει σπίτι μας. Πρέπει να το φροντίζουμε και τα το στηρίζουμε. Διότι αν δεν το στηρίξουμε εμείς, θα έρθει κάποιος άλλος να μας βοηθήσει να το στηρίξουμε. Όπως και γίνεται σήμερα. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Αν εμένα το σπίτι μου είναι βρόμικο δεν έχω την απαίτηση να μου το καθαρίσει ο γείτονας επειδή πιστεύω στον φιλελευθερισμό. Ούτε πρόκειται να πάω εγώ να καθαρίσω το δικό του. Μπορεί να λέμε ότι όλη η γη είναι το σπίτι μας αλλά αυτό είναι το τελευταίο σκαλοπάτι που πρέπει να ανέβουμε και απέχουμε αρκετά σκαλοπάτια ακόμα πρακτικά. Η Ελλάδα προσπαθεί να πηδήξει 10 σκαλοπάτια μαζί. Δεν γίνεται. Αργότερα, το 2355 (αν δεν έχουμε αφανιστεί μέχρι τότε) θα λέμε: ποια γη? Όλο το Σύμπαν είναι το σπίτι μας! Και θα κάνουμε υπερδιαστημικά ταξίδια.

Κάτι ακόμα, για να μην μπερδευόμαστε. Φιλελεύθερος δεν είναι αυτός που ανακατεύεται ιδεολογικά με κάποιον άλλο και γίνονται μαζί αχταρμάς. Είναι αυτός που έχει την δική του κουλτούρα αλλά μπορεί και σέβεται την κουλτούρα των άλλων. Κάθε χώρα έχει τον δικό της πολιτισμό. Τα δικά της ήθη, έθιμα, αξίες, ιστορία. Κάθε χώρα είναι ένα ζωντανό πνεύμα. Σκοπός δεν είναι να ανακατέψουμε τα πνεύματα – κουλτούρες της κάθε χώρας. Σκοπός είναι κάθε χώρα να διατηρεί τον πολιτισμό της αλλά να γίνεται σεβαστός από τους πολιτισμούς των άλλων χωρών. Στην Ελλάδα όπου έχουμε μπερδέψει την ελευθερία με την παγκοσμιοποίηση, έχουμε πάρει ένα μίξερ και έχουμε βάλει μέσα μια φέτα Αμερική, δύο κομματάκια Κίνα, λίγο τριμμένα Βαλκάνια και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Κατά τα άλλα είμαστε φιλελεύθεροι και σεβόμαστε τον πολιτισμό μας που μετά βίας ακόμα υπάρχει.

Όσο αναφορά το τείχος του Βερολίνου ουσιαστικά ήταν η «τιμωρία» των Γερμανών από τις μεγάλες δυνάμεις (φυσικά υπήρχαν συμφέροντα από πίσω, αλλιώς τι νόημα είχε). Μπορεί το τείχος να χτίστηκε το 1961 αλλά η Γερμανία χωρίστηκε αμέσως μετά το τέλος του Β’ ΠΠ. Αν ζούσαμε κι εμείς σε εκείνες τις εποχές και αν μάλιστα είχαμε λάβει μέρος στον πόλεμο, μπορεί να λέγαμε: «Καλά να πάθουνε οι κωλο Γερμαναράδες που θέλανε και πόλεμο». Δεν έχω ιδιαίτερη άποψη. Σημασία έχει ότι τα πράγματα προχωρήσανε και το τείχος έπεσε. Όπως θα έπρεπε να γίνει κάποια στιγμή. Για το Σινικό τείχος το μόνο που έχω να πω είναι κρίμα που πεθάνανε τόσοι άνθρωποι δουλεύοντας ατελείωτες ώρες μέχρι να χτιστεί. Δεν ξέρω πόσο αποτελεσματικό και χρήσιμο ήταν στην άμυνα των Κινέζων αλλά γενικά η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από χαζά κατασκευάσματα.

Κλείνοντας θέλω να πω το εξής. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που η ιστορία της είναι γεμάτη πολέμους και αίμα. Έχουμε κουραστεί πλέον. Είναι λογικό να αναζητάμε απεγνωσμένα την ησυχία και την ελευθερία μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε τα κορόιδα και τα στραβά μάτια όλη την ώρα. Καλά κάνουμε και προωθούμε την ειρήνη και είμαστε ανοιχτοί σε άλλους πολιτισμούς. Αλλά πρέπει να φροντίζουμε την αξιοπρέπεια μας που και που διότι όπως λέει και η παροιμία : Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι.

Η Ελλάδα δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ή μάλλον, η Ελλάδα δεν είναι το φιλανθρωπικό ίδρυμα της Ευρώπης. Όλα έχουν ένα όριο. «Μέτρον άριστον».

Πόσους άπορους θα μπορούσατε να φιλοξενήσετε μέσα στο σπίτι σας και για πόσο χρονικό διάστημα?

Ας προτείνει λύση για το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα η Ε.Ε.

             Με σεβασμό

            Δόκτωρ Τζέκιλ