Νέα Μεταπολίτευση

Πάνε κάποιοι μήνες , που στο λεξιλόγιο μας προστέθηκε και αυτός ο όρος . Νέα μεταπολίτευση λοιπόν . Γιατί λοιπόν μεταπολίτευση και γιατί νέα ; Ποια η ουσία αυτής της πομπώδους λεξιπλασίας ; . Εκτός από τον σκοπό του πολιτικού εντυπωσιασμού ο οποίος επετεύχθη βεβαίως βεβαίως . Στο στυλ του «κοίτα τι είπα ο πούστης ». Είναι τουλάχιστον δραματική η όλη διαδικασία που έχουμε να επεξεργαστούμε , με την ουσιαστική βοήθεια των τσαρλατάνων εκλεγμένων πολιτικών που εμείς εκλέξαμε . Δεν θα ξεφύγω από την πεπατημένη οδό που ακολουθώ στα γραφόμενα μου παρ ότι διεστραμμένος ως κύριος Χάιντ , οπότε θα διαβάσετε μια ανάλυση του όρου από την δική μου υποκειμενική ματιά .

Ας διευκρινίσουμε λοιπόν πρώτα τι σημαίνει η λέξη μεταπολίτευση και πότε άρχισε «επισήμως» η χρήση της . Μεταπολίτευση νοείται ι η περίοδος μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα και η αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία . Αντιπαραβάλλοντας τον όρο μεταπολίτευση και τον καινούριο όρο νέα μεταπολίτευση επέρχονται μέσω αυτού σημαντικές απορίες . Η νέα μεταπολίτευση ποια χούντα θα διώξει , ποιο πολίτευμα θα εκτοπιστεί ; Ποιος θα , η ακόμη και , είναι ο γενετήσιος σκοπός της ; Εδώ εντοπίζεται αυτή η ουσία του όρου που θα γυρίσει ως μπούμερανγκ στους πολιτικούς και τους πολίτες που τον αναφέρουν . Στο δικό μου μυαλό η επεξήγηση είναι η εξής . Πρέπει να γκρεμιστούν τα θεμέλια του ελληνικού κράτους . Οι αξίες που μέχρι τώρα βασίζεται αυτό το πολιτικοκοινωνικοπολιτιακοοικονομικο σύστημα είναι φθαρμένες . Η «μίζα» , η «ρεμούλα» , το «βόλεμα» είναι λέξεις και έννοιες που μπολιάζουν στο μυαλό πολιτών και πολιτικών . Τις επιπτώσεις αυτών τις ζούμε καθημερινά .

Το κράτος , το δημόσιο δηλαδή , κοιτά τον ορίζοντα , αγναντεύει τους πολίτες , και τους υπενθυμίζει επανειλημμένα τις υποχρεώσεις τους , προσθέτοντας τους ολοένα και περισσότερες . Ξεχνώντας εσκεμμένα τις δικες του . Τι περιμένει ένας πολίτης , ένας άνθρωπος που ζει στα όρια μιας επιεικώς οργανωμένης χωράς , από αυτήν ; Προστασία . Προστασία , μέσω ευνοϊκών συνθηκών εύρεσης εργασίας και των απαραιτήτων πόρων διαβίωσης , προστασία μέσω της ποιότητας του συστήματος υγείας και ασφάλισης που ο ίδιος καλείται να πληρώσει και μια νομοθεσία συνεχώς εμπλουτιζόμενη από τα δεδομένα των καινούριων συνθηκών , της καταραμένης εξέλιξης , η όποια νομοθεσία θα προωθεί την σωστή απόδοση δικαιοσύνης μα επίσης και την σωστή οριοθέτηση των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων που δικαιούται να έχει . Ένα σύστημα προσαρμοσμένο στις ανάγκες πολίτη . Του απλού πολίτη που έχει ανάγκη από προστασία κατ αρχήν .

Στην πράξη λοιπόν σήμερα τίποτα δεν γίνεται από τα προγραφθέντα . Και μέσω της σωστής γνώσης της απώλειας αυτών των απαιτήσεων θα επέλθει η νέα μεταπολίτευση . Θα πρέπει δηλαδή να μάθουμε τι χάνουμε , ενώ βοηθάμε στην συντήρηση αυτού του σάπιου συστήματος . Τι γίνεται λοιπόν στην πράξη στην Ελλάδα . Κατά ποσό είναι εφικτή η κατάκτηση και η μετέπειτα συντήρηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του πολίτη σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα στο όποιο συμμετέχει η Ελλάδα ; Ανέφικτο .

Με μια αναφορά στα σημερινά δεδομένα, μόνο πλήξη μπορώ να σου προσφέρω αναγνώστη μου . Παρά ταύτα θα αψηφήσω την αδιάφορη για μένα βαρεμάρα σου και θα συνεχίσω . Το πιο σημαντικό πράγμα που υποχρεούται να προσφέρει ένα σύγχρονο κράτος , όπως προανέφερα , λαμβάνοντας υπ’οψην μου τις υπάρχουσες συνθήκες , είναι η δημιουργία προϋποθέσεων εξάλειψης της ανεργίας . Είναι υποχρεωμένο να φροντίσει για αυτόν τον στόχο .

Συμπληρώνοντας την αναφορά μου σχετικά με τις υποχρεώσεις του κράτους , εν είδει αυτομαστιγώματος , διέπραξα μια τραγική παράληψη . Η παιδεία είναι εξ’ ισου σημαντική υποχρέωση ενός κράτους εκτός από του στόχου εξάλειψης της ανεργίας . Χρειάζεται επειγόντως μια αναδόμηση και όχι αναβάθμιση του υπάρχοντος συστήματος παιδείας . Το σύστημα που ονειρεύομαι να δω μια μέρα είναι κάποιο που βασίζεται στην αγάπη , την αλληλεγγύη , την εργασία , τον σεβασμό , την ισότητα και την απαξίωση των υλικών αγαθών έτσι όπως σήμερα ορίζονται . Όλα αυτά , χωρίς την απαραίτητη παιδεία , εκπαίδευση και απαγκίστρωση από τα πρωτόγονα ένστικτα δεν γίνεται . Για την αποφυγή παρεξηγήσεων , κάνω σαφές ότι εγώ δεν διαθέτω αυτά τα χαρακτηριστικά στον βαθμό που θα ήθελα και ελπίζω ότι είναι μακρά η διεργασία δια την απόκτηση των . Ίσως η γνώση αυτού εξιλεώνει αυτόν που τον παραδέχεται και τον βοηθά να συνεχίσει .

Έχοντας λοιπόν σαν βάση την παιδεία και ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο ανθρωποκεντρικό και όχι εταιριοκεντρικο η κεφαλαιοκεντρικο και απεξαρτημένοι πλήρως από τον καπιταλισμό και τις διεθνής και μη αγορές , τραβώντας τον δρόμο της αυτάρκειας , πρέπει να επαλειφθεί η ανεργία . Η Ελλάδα είναι στην βάση της μια τουριστική και γεωργική χώρα . Διαθέτει επίσης και τους απαραίτητους πόρους για να αναπτυχθεί . Αν δοθούν λοιπόν κεφάλαια μέσω της κρατικής μηχανής , ίσως διορθωθεί αυτό το λάθος . Δυστυχώς δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτήν την μπακαλίστικα διατυπωμένη λύση συγχωρέστε με για την μη επαρκή ανάπτυξη αυτού . Εάν τελικά δεν μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τα σημερινά παγκοσμίως ετσιθελικά επιβεβλημένα δεδομένα , το ξεκαθάρισμα των νόμων , των φόρων και του τρόπου ανάληψης των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων φυσικών και νομικών προσώπων έναντι στο κράτος , επιβάλλεται , Το λεγόμενο και ως προσωρινό μπάλωμα . Προτού όμως τοποθετήσουμε το μπάλωμα θα πρέπει να υπάρχουν σαφέστατα όρια παρέμβασης των ιδιωτών στην κρατική μηχανή . Δεν είναι δυνατόν τα κράτος να εξυπηρετεί αυτούς που εξυπηρετείται (κακώς εννοούμενη εξυπηρέτηση ) και τους εξ ορισμού αιμοδότες του , συντηρητές του να τους αφήνει στην απ΄ εξω . Και εδώ έρχεται σαν σφήνα στην σκέψη η ερώτηση : « Ποιος είναι το κράτος ». Κράτος είναι ο πολίτης . Και ο βουλευτής πρέπει να λειτουργεί στο όνομα του λαού . Πράγμα που δεν εφαρμόζεται πουθενά στην γη . Η πλειοψηφία των απανταχού βουλευτών ενδιαφέρεται μόνο για την καλοπέραση του εαυτού τους και την καθιέρωση , εδραίωση των συμφερόντων των οποίων αντιπροσωπεύουν . Συμφερόντων όχι του κυρίαρχου λαού , μα των κυρίαρχων ενοποιημένων και ομαδοποιημένων ιδιωτών . Έτσι το κράτος μέσω των εκπροσώπων του πρέπει να παρεμβαίνει στις εταιρίες – συμφέροντα «αρπακτικά» τους οποιουσδήποτε καιροσκόπους όσο μεγάλοι και αν είναι , με σκοπό να προφυλάξει αυτόν που με την ψήφο τους διόρισε . Αυτονόητα πράγματα γράφω . Και η νοοτροπία , το κωλοκαθισμα του λαού οδηγεί στην ασυδοσία τους πολιτικούς που τους μετατρέπει σε τσιφλικάδες , νταβατζήδες , γουρούνια .
 
Και εδώ μπλέκεται η δικαιοσύνη . Η όποια λειτουργεί ελλιπέστατα . Κάτω υπό το συναίσθημα του φόβου . Κλείνει στην φυλακή τους χρηστές ηρωίνης και αφήνει ελευθέρους του έμπορους . Και αυτό το παράδειγμα που ανέφερα ισχύει σε πολλές πολλές περιπτώσεις . Παράδειγμα . Κλείνει μέσα αυτόν που χρεωστάει στην τράπεζα ενώ την τράπεζα η όποια συνεχώς παρανομεί και εις βάρος των πελατών της και εις βάρος των εργαζομένων την βγάζει λάδι. Μόνο και μόνο επειδή φοβάται . Δεν μπορώ να γνωρίζω όλες τις αιτίες αυτού του φόβου και ούτε τον θεωρώ αδικαιολόγητο , όμως κάποια στιγμή πρέπει και αυτή η στραβή κυρία με την ζυγαριά στο χέρι να κατανοήσει τον ρόλο της και να μην πέρδεται το συμπαθές φυτό της μέντας .

Η παιδεία είναι δύναμη . Σε κάνει δυνατό , αποφασιστικό και ευέλικτο στις δύσκολες καταστάσεις που θα εμφανιστούν . Θα σε κάνει ξύπνιο και δεν θα πιάνεσαι κορόιδο από οποιονδήποτε . Και αυτό δεν θέλουν οι κρατούντες . Δεν θέλουν γενική παιδεία , θέλουν εξειδίκευση , βάζοντας παρωπίδες σε μυαλό και σώμα . Έλα μωρέ τι τα θέλω τα μαθηματικά ; εγώ θέλω να γίνω φιλόλογος . Έλα μωρέ τι την θέλω την ιστορία ; Θέλω να γίνω μαθηματικός . Αυτές είναι δυο κλασικές ατάκες που έχω ακούσει από δυο διαφορετικά άτομα . Έτσι θέλει το υπάρχον σύστημα να σκαφτόμαστε . Καλλιεργεί το «μην κάνεις όνειρα , βγάλε λεφτά » , και το κύριο κριτήριο επιλογής ενός επαγγέλματος είναι «με αυτό θα μπορώ να βγάλω λεφτά για να ζήσω » .Θεωρώ ότι σκοπός αυτού του τρόπου εκπαίδευσης είναι να βγουν μετά από την πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει καινούριοι καταναλωτές . έτοιμοι να καταναλώσουν οποιαδήποτε σαχλαμάρα τους παρουσιαστεί , πλασαρισμένη ως ανάγκη . Ένα εξ΄ ισου παράλογο και παράδοξο είναι ότι ένα παιδί δεκαοκτώ χρονών ίσως και λιγότερο καλείται να αποφασίσει το τι θα κάνει στην υπόλοιπη του ζωή . Θεωρώ λοιπόν ότι σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί να είσαι ώριμος να πάρεις μια τέτοια απόφαση . Θα πρέπει στην εκπαίδευση να έχεις το δικαίωμα επιλογής και μετά από αυτό , δίνοντας σου χρόνο , χρόνο πολύτιμο , για να αποκτήσεις και άλλες γνώσεις και άλλες γνώσεις και ακόμη περισσότερες όπου μέσω αυτών θα ωριμάσει και θα πάρεις την απόφαση .

Πρέπει να υπάρχουν σχολεία και μετέπειτα πανεπιστήμια που θα καλλιεργούν τους χαρακτήρες , θα αναγνωρίζουν την διαφορετικότητα μακριά από ρατσισμούς και ταμπού . Από νωρίς πρέπει να διδαχτούν την αγάπη στον συνάνθρωπο , την αλληλεγγύη , την ισότητα , την αγάπη για την ζωή , τον ερώτα πράγμα που δεν μπορεί να κάνει κάνεις άλλος εκτός από το σχολείο και τους γονείς .

Και η μεταπολίτευση και η Νέα μεταπολίτευση και όποιος άλλος ορος τοποθετημένος δια την συντήρηση του σημερινού παγκοσμίου καθεστώτος είναι στον θάλαμο με τα επείγοντα και συντηρείται από ένα μηχάνημα που του δίνει οξυγόνο . Πρώτα πρέπει να βρούμε τι είναι αυτό το μηχάνημα , μετά να καταλάβουμε πως λειτουργεί έτσι ώστε να μην ξαναφτιαχτεί και τέλος συλλογιζόμενοι τις συνέπειες να το βγάλουμε από την πρίζα .
Οπότε δεν μιλάμε για μια νέα μεταπολίτευση αλλά για έναν νέο Διαφωτισμό . Μια έκρηξη και μια αναγέννηση .Αναδιαπραγμάτευση αναγκών , πολιτισμού , ηθών . Αλλαγή

Μετά Τιμής  

Κύριος Χαιντ