Στο σχοινί του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σπίτι .

Φυσικά και θα αναφερθώ στο θέμα της γιαπωνιας  όπως την ανέφερε  και ο εβδομηκοστός δεύτερος πιο έξυπνος ( ? ) άνθρωπος στον κόσμο . 

Πρώτα πρώτα θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου ως κύριος και ως Χάιντ στον λαό της Ιαπωνίας .

Πάμε τώρα στο θέμα που με προβλημάτισε .

Η Ιαπωνία συμμετείχε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών  . 

 Το 1945 η Αμερική έριξε ατομικές βόμβες  στα στρατηγικά σημεία της Ιαπωνίας , Ναγκασάκι – Χιροσίμα , όπου είχε κατασκευάσει με την βοήθεια της Βρετανίας και του Καναδά  ,  μετά από την άρνηση της Ιαπωνίας να παραδοθεί με την συνθήκη του Πότσνταμ . Περίπου εξήντα κιλά ουράνιο , με καθυστέρηση περίπου εξήντα δευτερολέπτων ισοπέδωσαν τα πάντα . Εβδομήντα χιλιάδες νεκροί και οι διπλάσιοι από αυτό τραυματίες . Όχι μόνον αυτό . Υπολογίζεται ότι πεντακόσιοι χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από καρκίνο στα επόμενα χρόνια και ακόμη , τρεις – τέσσερις γενιές μετά , σε αυτές της περιοχές ακόμη ο λαός πληρώνει αυτήν την αποτρόπαια , απάνθρωπη , βάρβαρη πράξη . Αυτό μόνο στην Χιροσίμα . Στο Ναγκασάκι  περίπου πενήντα  χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν κατά την έκρηξη και άλλοι τόσοι πιο μετά . 100.000 στο σύνολο και αν βάλουμε και από εκεί πόσοι επηρεάστηκαν …. Φτάνουμε σύνολο πανω απο  το 1.000.000 ψυχές . Πάνω από 1.000.000 ψυχές στην Ιαπωνία επηρεάστηκαν , θανατώθηκαν βάρβαρα από την ( το λιγότερο ) αθλιότητα της Αμερικής και των συμμάχων της επαναλαμβάνω  . 

Σε αυτήν την χώρα λοιπόν , την πιο σεισμογενή στον κόσμο νομίζω , μετά από κάποια χρόνια και μετά από όλα αυτά  , αποφάσισαν με την βοήθεια των χάμπουργκερ με κόκα κόλα , ότι πρέπει να φτιάξουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για να παράγουν ενέργεια να φτιάχνουν τα τογιοτα  .

Φωτεινά μυαλά οι άνθρωποι . 

Και θέλω αυτό να πω . Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από την ιστορία και τα πεπραγμένα . Ακόμη και αν έχουν ζήσει τις συνέπειες των . 

Είναι δηλαδή σαν την παροιμία ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί . Με μια διάφορα . Εκείνοι όχι απλά μίλαγαν για σχοινί . Στόλισαν το σπίτι με σχοινιά  έβαλαν φυτογραφίες σε  κάδρα που αποθανάτιζαν κρεμασμένους ,  άνοιξαν και ένα μαγαζί στον «σχοινιά» που κάνουν εμπορία σχοινιών και τέλος  αγόρασαν και τα δικαιώματα των πωλήσεων του ξεχασμένου τροβαδούρου «σχοινά» . 

Πριν από όλη αυτήν την ιστορία , δεν ήξερα και πίστευα ότι σε αυτήν την χώρα αποκλείεται να λειτουργούν πυρηνικοί αντιδραστήρες . Κι΄ όμως , η πραγματικότητα ξεπερνά ακόμη και την δική μου νοσηρή φαντασία .

Έπρεπε με αυτόν τον τρόπο να καταλάβουν ότι η παραγωγή ενέργειας μέσω των πυρηνικών εργοστάσιων δεν είναι η λύση στο ενεργειακό πρόβλημα ;

Και θα μου πείτε «που ζεις ρε μεγάλε ;»  .

 Σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζω . 

Μετά απορίας

Κ. Χάιντ .

Υ.Γ. 

Αυτά που έκανε η ιαπωνια στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο , ακόμη και στον ίδιο της τον λαό , την έχουν κάνει στα μάτια μου  μια άκρως αντιπαθητική χώρα .  Πραγματικά εκρήγνυμαι όταν την φέρνουν σαν παράδειγμα ανάπτυξης . Αυτή η ανάπτυξη είναι κτισμένη με αίμα και βαρβαρότητα  και στην τελική να τους χέσω και αυτούς που λίγο πριν , κατά την διάρκεια και  μετά τον δεύτερο παγκόσμιο διοίκησαν αυτή τη χώρα και την ανάπτυξη τους .

Υ.Γ. 2

Θεωρώ μεγάλη μαλάκια την φράση   

«Ήταν οργανωμένοι και είχαν προβλέψει για το τσουναμι , είχαν κάνει φράγματα » .

@@ μαντολες με φράουλες και καρύδια . Εκ΄ του αποτελέσματος θεωρείται λάθος και όχι πρόβλεψη .