Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Θρησκεία (απάντηση) Δημοκρατία


Η ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σε μια η πολλές υπέρτατες δυνάμεις, αόρατες, μυστικές, τρομακτικές, σεβαστές κτλ, είναι αρχέγονη. Από τότε που οι πρώτοι μικροοργανισμοί εξελιχθήκαν σε αυτό που ονομάζουμε "άνθρωπο" υπάρχει αυτή η ανάγκη. Άρα δεν το θεωρώ τυχαίο. Ουσιαστικά η θρησκεία είναι η ανησυχία, ο θαυμασμός και η προσπάθεια του ανθρώπου να επικοινωνήσει με το μυστήριο, με το σύνολο που λέγεται ΖΩΗ και τα επακόλουθά της. Γι' αυτό και στην πλειοψηφία των θρησκειών λέμε ότι ο Θεός είναι παντού! Η φωτιά, καλώς προκαλούσε τον θαυμασμό και την λατρεία των πρωτόγονων, μιας και τους συντηρούσε τη ζωή. Για να μην πω ότι την πολλαπλασίαζε κι όλας με τη ασφάλεια της λάμψης και τη δύναμη της θερμότητας. Κάτι που σήμερα το θεωρούμε τόσο δεδομένο που δεν αξίζει την προσοχή μας. Αν όμως ξεμέναμε κάπου στα χιόνια για κάνα δυο μέρες δεν ξέρω πόσο ασήμαντη θα την θεωρούσαμε... Είναι ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και μπορούμε να το θαυμάζουμε ελεύθερα χωρίς όμως να το προσκυνάμε και να περιμένουμε να κάνει θαύματα.

Ο Θεός είναι κάτι που δεν μπορούμε να συζητάμε για αυτό διότι ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Αλίμονο αν συνέβαινε το αντίθετο! Δεν εξηγούνται όλα με τη στεγνή λογική. Πρέπει να αφήνουμε την καρδιά μας καμία φορά να σκέφτεται και να μιλάει. Ας προχωρήσουμε όμως σε πιο χειροπιαστά πράγματα.

Η αιώνια σύγχυση... Ο Θεός φταίει για τους πολέμους, η θρησκείες για τους φανατισμούς και την νάρκωση των λαών και τα λοιπά. Οκ εγώ θα συμφωνήσω σε όλα αυτά υπό έναν όρο. Μόνο αν όλοι οι αναγνώστες που το πιστεύουν αυτό, παραδεχτούν εγγράφως ότι ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την Δημοκρατία. Η δημοκρατία του Μπους δεν έκανε πόλεμο στο Ιράκ? Η Δημοκρατία της Ελλάδας δεν μας έφτασε στο χάλι που φτάσαμε? Η Δημοκρατία της Ευρώπης δεν είναι αυτή που "βοηθάει" τους Άραβες να ρίξουν τον Καντάφι με αντάλλαγμα τα πετρέλαια? Θυμηθείτε εσείς πόσο αίμα χύθηκε εις το όνομα των θρησκειών, να θυμηθώ εγώ πόσο αίμα χύθηκε εις το όνομα της Δημοκρατίας. Και έτσι θα δούμε ποιος είναι το μεγαλύτερο χαϊβάνι. Ο θρήσκος ή ο δημοκράτης..!
Αν μας επισκεπτόταν ένας εξωγήινος λαός και έβλεπε το χάλι που επικρατεί στις δημοκρατικές χώρες σίγουρα θα σκεφτότανε από μέσα του? «Το πολίτευμά που αποκαλείτε Δημοκρατία είναι χάλια. Αλλάξτε το επειγόντως! Δημιουργήστε ένα νέο πολίτευμα και ονομάστε το τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα. Ίσως είναι καλύτερα!»

Μα θα πει κάποιος: Η Δημοκρατία είναι γραμμένη σε βιβλία από τους αρχαίους (και τους νέους) και είναι πολύ σωστή και δίκαιη ΕΑΝ την ακολουθήσει κανείς κατά γράμμα. Φίλοι μου και τον Χριστιανισμό ή τον Βουδισμό αν ακολουθήσετε κατά γράμμα πάλι κερδισμένοι θα βγείτε. Θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι. Σας διαβεβαιώνω! Ο κάθε άνθρωπος όμως από τη φύση του έχει αδυναμίες και αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά. Γι' αυτό στεκόμαστε ανίκανοι να ακολουθήσουε τα γραφόμενα των θρησκειών ή της Δημοκρατίας. Είτε δεν μας συμφέρει!

Και κάτι τελευταίο. Αναρωτιέστε πως ταιριάζει η "καλή" θρησκεία με τους σκοτωμούς και τους πολέμους. Η Χριστιανική θρησκεία έχει αγίους που είχανε σκοτώσει ή σκότωναν κατ' εξακολούθηση (όχι άμαχους). Θα απαντήσω με ερώτηση. Και οι λαμπροί αρχαίοι Έλληνες που έγραψαν τις αρχές της δημοκρατίας μας, γιατί είχαν δούλους??? Πως ταιριάζει Δημοκρατία και Δούλος??? Οι λαμπροί, μορφωμένοι, δημοκράτες, φιλόσοφοι Αθηναίοι δεν σφαζόντουσαν με τους Σπαρτιάτες? Μη μου πείτε ότι φταίγανε πάντα οι πολεμοχαρείς Σπαρτιάτες? Ο Σωκράτης, το σύμβολο της σοφίας, ο άνθρωπος που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ψυχή του ανθρώπου και την κάθαρσή της (κανείς δεν αξίζει να ζει βίο ανεξέταστο) σε πόσους πολέμους πήρε μέρος ξέρετε? Για μετρήστε!

Για άλλη μια φορά η κακή αντίληψη των πραγμάτων μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Είναι το γνωστό σε όλους μας: "ότι του φανεί του παπά Στεφανή".

Γράφει ο
Δόκτωρ Τζέκιλ 

1 σχόλιο:

  1. Γεια
    Έχω κάποια σχόλια:
    βασικά δε συμμερίζομαι αυτή τη γενική προσέγγιση στην ανθρώπινη ανάγκη για θρησκεία. Για μένα η θρησκεία δεν είναι γονιδιακή υπόθεση αλλά έχει άμεση σχέση με τη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ίσως ζώο που μόλις γεννηθεί είναι εντελώς ανίκανο να επιβιώσει χωρίς φροντίδα. Το νεογέννητο δεν έχει διαμορφωμένο εγκέφαλο, δεν έχει ακόμα συναίσθηση του εαυτού του και δεν έχει δικά του συναισθήματα. Ετεροκαθορίζεται: βλέπει τους μεγάλους να γελάνε, να του φέρονται με στοργή κλπ και νιώθει καλά ή οι γύρω του είναι άγριοι, τσακώνονται κλπ και νιώθει άσχημα. Μαθαίνει αμέσως πως με το κλάμα του θα εμφανιστεί ξαφνικά κάποια τεράστια φιγούρα πάνω απ' την κούνια του και θα του δώσει ό,τι έχει ανάγκη. Μεγαλώνοντας μαθαίνει πως αν κάνει κάποια πράγματα θα πάρει αυτό που επιθυμεί και πως αν κάνει κάποια άλλα θα λάβει τιμωρία. Είναι απόλυτα φυσικό λοιπόν στα πρώτα χρόνια της ζωής, που ο εγκέφαλός του ακόμα διαμορφώνεται, να 'μάθει' την έννοια του Θεού, δλδ κάποιου μεγάλου, υπερφυσικού όντος, έξω και πάνω από το μικρόκοσμο του ανθρώπου που μεριμνά ή τιμωρεί. Και αργότερα το παιδί, με διαμορφωμένο πλέον εγκέφαλο αλλά όχι με όχι αναπτυγμένο ακόμα το λογικό του, βιώνει μια κατάσταση στην οποία ανάγκες του μένουν απλήρωτες, για να πάρει κάτι πρέπει να υποταχθεί σε κάποιους νόμους ή να παρακαλέσει (που συνδέεται με την προσευχή), αλλά και βλέπει πως είναι τόσο αδύναμο μπροστά σε καταστάσεις και στοιχεία της φύσης όπως οι κεραυνοί, οι σεισμοί κλπ... Έτσι εξηγείται για μένα η "ανάγκη για θρησκεία που υπάρχει στον άνθρωπο". Δλδ για μένα δεν υπάρχει αλλά δημιουργείται απ' τα πρώτα βιώματα.
    Δεύτερον, η θρησκεία όπως την ξέρουμε με τη μορφή του Χριστιανισμού, του Μωαμεθανισμού κλπ σήμερα και η οποία ευθύνεται για ολοκαυτώματα και γενοκτονίες, για το κυνήγι μαγισσών [κυνήγι μαγισσών είχαμε σε πολλές περιπτώσεις κι όχι μόνο στο Μεσαίωνα... ο Μακαρθισμός πχ στην Αμερική ή, σήμερα, οι "γνωστοί άγνωστοι" ως εργαλείο του συστήματος για να ταυτίζει τους αντιπάλους του... Σκέψου την είδηση: "Πλήθος γιαούρτωσε τον τάδε βουλευτή" που μετατρέπεται σε: "Άνθρωποι απ' τον αντιεξουσιαστικό χώρο γιαούρτωσαν τον τάδε βουλευτή" πώς εκλαμβάνεις το μεν και πώς το δε]... η θρησκεία λοιπόν όπως τη γνωρίζουμε είναι εργαλείο και μέσο της εξουσίας και καθυποταγής και χειραγώγησης της μάζας (στην Αμερική του 21ου αιώνα αναβίωσε με τον Μπους στην καμπάνια του εναντίον της τρομοκρατίας). Η εξουσία και η θρησκεία πάντα πήγαιναν χέρι-χέρι.
    Τέλος, σήμερα έχουμε δούλους. Ακριβώς όπως στην αρχαιότητα. Μόνο που τότε ήταν πιο ειλικρινείς. Σήμερα δεν τους βλέπουμε γιατί δε ζουν μαζί μας. Όμως ολόκληρες στρατιές ανθρώπων δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες στα ορυχεία και τις πετρελαιοπηγές του τρίτου κόσμου. Παιδιά στην Ινδία εργάζονται δώδεκα και ώρες στα εργοστάσια για ένα κομμάτι ψωμί για να'χουμε εμείς όλα τα αγαθά που καταναλώνουμε φτηνά. Γιατί δεν κάνουμε τίποτα; Εδώ μπαίνει η cognitive dissonance (ψυχολογική έννοια): κάνω κάτι που δεν το θεωρώ καλό αλλά που με βολεύει τόσο πολύ (ή που αν το σταματήσω θα ξεβολευτώ τόσο πολύ) που συνεχίζω να κάνω τα στραβά μάτια στην κατάσταση...
    Α... κι αυτό: ο Σωκράτης έζησε σε μια κοινωνία όπου ο πόλεμος ήταν μέσα στη ζωή τους. Βάρβαροι τους την έπεφταν από παντού, η τέχνη του πολέμου ήταν η τέχνη της επιβίωσης. Σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα μόνο που εμείς ζούμε την ωραία ζωούλα μας χωρίς να χρειάζεται να παίρνουμε μέρος στους πολέμους. Οι οποίοι γίνονται! απλά εμείς δεν τους παίρνουμε χαμπάρι (ή υποσυνείδητα επιλέγουμε να μην τους προσέχουμε) βολεμένοι στην καθημερινότητά μας. Απλά σήμερα είμαστε πολύ πιο αποχαυνωμένοι και άβουλοι απ' τους Αρχαίους Έλληνες γιατί οι ισχυροί έχουν εξελίξει τα μέσα επιβολής της εξουσίας και κρατάν τις μάζες εντελώς ανίδεες και αμέτοχες

    ΑπάντησηΔιαγραφή