Είναι φανερό ότι υπάρχει μια παγκόσμια αλλαγή. Μια αλλαγή που βρίσκεται πάνω από σοσιαλισμούς και δημοκρατίες. Η αλλαγή αυτή ξεκινάει από την αλαζονεία και την υπεροψία μερικών πλουσίων οικογενειών, πολιτικών, εταιριών και οργανώσεων, σε συνδυασμό με την αφοπλιστική ανεκτικότητα του λαού. Της μάζας. Μιας μάζας που βρίσκεται κι αυτή σε μια σύγχυση. Όχι μόνο επειδή την συγχύζουν τα ΜΜΕ αλλά επειδή περνάει κι αυτή τη δική της κρίση αλλαγής. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε στο μέσο μιας ηθικοκοινονικοπολιτικοοικονομικής αλλαγής. Ιστορικά η ανθρωπότητα έχει περάσει πολλάκις τέτοιες αλλαγές.
Το νόημα μερικών λέξεων χάνεται ή μάλλον μεταλλάσσεται διαχρονικά. Η δημοκρατία πάντα ήταν στρεβλή. Μην ξεχνάμε ότι την εποχή που οι μεγάλοι αρχαίοι μας πρόγονοι δημιούργησαν τη δημοκρατία υπήρχε ο θεσμός της δουλείας. Ο καθένας μπορούσε να έχει κάποιον ή κάποιους δούλους να κάνουν τις δουλειές.
Το σημαντικό λοιπόν δεν είναι να καθόμαστε να αναλύουμε τον ορισμό κάθε λέξης (μιας και δεν υπάρχει) αλλά να ξέρουμε τι ζητάμε και τι θέλουμε ανά πάσα στιγμή στη ζωή μας. Αλλά και πώς να το αποκτήσουμε. Από αυτό που παρατηρώ εγώ είναι ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αντίδραση από τον κόσμο μέχρι στιγμής γιατί μάλλον ακόμα μέσα μας δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε ή πώς να το αποκτήσουμε. Ο κόσμος έχει ελαστικότητα. Η ζωή είναι ελαστική και προχωρεί με τους δικούς της ρυθμούς. Θα έρθει η ώρα που η ζυγαριά θα γείρει προς την καλή πλευρά. Πάντα έτσι γίνεται. Όλα τα συστήματα πέφτουν.
Αν μου επιτρέπατε να χρησιμοποιήσω την φαντασία μου σε αυτό το κείμενο θα μπορούσα να παρομοιάσω την ανθρωπότητα σαν μια συχνότητα ηλεκτρομαγνητικού κύματος. Ένα κύμα έχει τις κορυφές του αλλά έχει και τις κοιλάδες του. Μια έτσι και μια αλλιώς με κάποιο σταθερό ρυθμό. Φυσικά η ανθρωπότητα δεν έχει ρυθμό αλλαγής. Τουλάχιστον όχι φαινομενικά. Υπάρχουν τόσες παράμετροι που ξεχνάμε να λάβουμε υπόψη. Η αλλαγή έρχεται σιγά – σιγά… Με την συμμετοχή και την δική μας συνολική προσπάθεια βέβαια.
Γράφει ο
Δόκτωρ Τζέκιλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου