Οι ανάγκες σου . Μέρος Πρώτο

Ένα από τα πράγματα που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από την μαϊμού είναι ο εγκέφαλος σου . Αυτό το διαολεμένο όργανο του σώματος σου είναι και ο τόπος δημιουργίας των όποιων αναγκών σου . 

Φαγητό έχεις 

Στέγη έχεις 

Νερό έχεις

Τι άλλο θέλεις , διάολε ; 

Εξασφαλίζοντας τις πρωτεύουσες ανάγκες σου , αυτόματα δημιουργούνται άλλες .

 Κάποιοι τις ονομάζουν δευτερεύουσες κάποιοι άλλοι συνέχειες των πρωτευουσών . Σημασία δεν έχει το πώς τις λέμε , σημασία έχει ότι υπάρχουν .

Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα προβληματάκι . 

Κατακρίνουμε έντονα κάποιους ανθρώπους που βάζουν τις ανάγκες , που εμείς οι αλάνθαστοι τοποθετούμε στις πρωτεύουσες , στην μπάντα αναζητώντας κάποιες άλλες που εμείς θεωρούμε ασήμαντες .

Σκέψου πόσο θλιβερή θα ήταν η ζωή αν ακούγαμε τον κάθε καραγκιόζη που λέει

« Μην κανείς αυτό ,

1. δεν είναι για την τάξη σου

2. είναι αμαρτία

3. μην είσαι ανώριμος» 

Και μπορώ να αραδιάσω  πολλές ακόμη τέτοιες μαλακίες που είμαι σίγουρος ότι έχετε πολλές στο μυαλό σας . Και αυτό που πάει κολλητά μετά από την πρώτη φράση σαν αιτιολογία είναι ότι « οι ανάγκες σου , σε χαρακτηρίζουν» . Οπότε δεν μου αφήνουν άλλα περιθώρια από το να τους λούσω με τα γνωστά μου μπινελικια .

 Όποτε :

"Ρε καραγκιόζη ,  ποιος θα με χαρακτηρίσει , γιατί προς το παρόν μόνο εσένα βλέπω

-Η κοινωνία , ο περίγυρος .

Και τι λόγο έχει η κοινωνία που εγώ θέλω να πάω σε μια συναυλία , σε μια θεατρική παράσταση ή να πάρω ένα καλό αμάξι , ένα καλό ποδήλατο ή ένα μεγάλο βουβαλίσιο αρχιδι  που θα  κρεμάσω στον τοίχο μου ;

Αφού δεν έχεις οικονομική δυνατότητα να τα πάρεις , τι κάθεσαι και ονειρεύεσαι ;

- Ε , αυτό θέλεις λοιπόν . Να μην ονειρεύομαι . Πες το έτσι αρχηγέ μου !"

Και η αλήθεια είναι το ότι όσοι κρίνουν οιαδήποτε ανάγκη έχει κάποιος γύρω τους δεν είναι άλλο παρά το αίσθημα της ζήλιας που τους κάνει να έχουν αυτή την αντίδραση .

Ζηλεύουν επειδή εκείνοι είναι ανίκανοι να ονειρευτούν .

Έχουν μπει «στην παραγωγική διαδικασία» και «ξέρουν πως βγαίνει το ψωμί»  

Και τελικά είναι ένα  μεγάλο λάθος η σύγκρουση μαζί τους διότι πρόκειται για ιδιαίτερα κοινωνικά , προσωπικά  και σεξουαλικά καταπιεσμένες υπάρξεις ( την σύνδεση αυτή θα την σχολιάσω στην σε άλλο μέρος της γραπτής γνώμης μου )  .

Από εδώ και πέρα θέτοντας σε αυστηρά πλαίσια αυτές τις ανάγκες και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν μπορούμε να συζητήσουμε το γιατί δημιουργούνται αν τίθενται σε "αντικειμενικά πλαίσια απόκτησης" και κατά πόσο αυτός που έχει μετατρέψει  την οποιαδήποτε δευτερεύουσα ανάγκη σε εμμονή μπορεί να γίνει αυτόματα καταθλιπτικός . 

Τελειώνοντας το πρώτο μέρος και για να σας βγάλω απο τον κόπο θα σας παραθέσω κάποιες σχετικές πληροφορίες που αλίευσα από την wikipedia .Σκοπεύω να πάω μακριά με αυτό το θέμα .

"Γενικά ο όρος ανάγκη, κατ΄ έννοια, είναι για τον άνθρωπο το δυσάρεστο συναίσθημα της έλλειψης, το οποίο και συνοδεύεται από την επιθυμία της εξάλειψής του, που ικανοποιείται (επιτυγχάνεται αυτό) με την παραγωγή υλικών αντικειμένων και υπηρεσιών που ονομάζονται αγαθά. Ωστόσο υπάρχουν ανθρώπινες ανάγκες που η ικανοποίησή τους δεν απαιτεί την χρησιμοποίηση αγαθών όπως οι συναισθηματικές ανάγκες, οι ανάγκη για κοινωνική αποδοχή, καταξίωση κ.τλ." Έχει πολλά κενά σαν ορισμός

"Γενικά οι ανάγκες των ανθρώπων διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες: τις φυσικές ή ουσιώδεις ανάγκες και τις οικονομικές ανάγκες."

"Η έννοια της ανάγκης αναδείχθηκε σχετικά πολύ νωρίς από τους προϊστορικούς Έλληνες ως ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα, η Ανάγκη.
Η θεότητα αυτή φέρεται να παραστάθηκε για πρώτη φορά στην Ορφική θεολογία, ως βίαιη, αναπόφευκτη θεϊκή δύναμη, όπως τούτο μαρτυρούν οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι Ιερώνυμος, Δαμάσκιος κ.ά"

" Σημειώνεται επίσης ότι ο Μακρόβιος, την περί Ανάγκης ορφική θεολογία, την θεωρεί προϊόν της αρχαίας αιγυπτιακής θεολογίας, κατά την οποία στη γέννηση του κάθε ανθρώπου παρίστανται τέσσερις θεότητες ο Δαίμων, η Τύχη, ο Έρως και η Ανάγκη."

Με συζητήσιμη τιμή
Κύριος Χαιντ