Σόλων , σόλων .

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο σόλων . 

Άμεση σχέση ειχε  με την μεταγενέστερη προφητεία : 

«Ο ποιητής Τυρταίος, κωλομπαράς σπουδαίος
πήγε εις τον Σόλων, με όρθιον τον ψώλον
«Σόλων Σόλων, πώς τον θες, μισόν η όλον;»
Κι απήντησε ο Σόλων, σοφότερος εξ όλων:
«Τυρταίε, μη φείδου ψώλον , έλα και χώστον όλον!» 

Με το συμπάθιο κιόλας 

Στα σοβαρά τώρα . Ο σόλων λοιπόν με τον μεγάλον θόλον ήταν μέγα αετόπουλο .  Πρωτοποριακός . Είπε και ωραίες φρασουλες : Μη ψεύδου, αλλ’ αλήθευε , Ηδονήν φεύγε ήτις ύστερον λύπην τίκτει(και κάτι ήξερε το αλάνι )  Μετριώτερον άρχοντα ποιεί και τύραννον επιεικέστερον ο πείθων ως άμεινον είη το μη άρχειν ή το άρχειν (ακόμη καλύτερο ) και πάει κλαίγοντας . 

Σε αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με την σεισάχθεια που ήταν δική του ιδέα . Ξέρω ότι ήδη έχετε διαβάσει πολλά περί αυτού και ίσως να μην προσθέσω μια καινούρια πληροφορία , όμως η ανωμαλία μου , μου επέβαλε να γράψω την γνώμη μου , χωρίς να με ρωτήσει κάποιος , χαρακτηριστικό η βλακείας η τρέλας . Ελπίζω το δεύτερο ενδεχόμενο να είναι το ισχύον . 

Στην δημοκρατική κατά πολλους αρχαία Αθήνα , νομοθετηθηκε λοιπόν από εκείνον η ρυθμιση των χρεων . Ω ναι και τότε οι άνθρωποι είχαν χρεη . Κατά την δική μου γνώμη η όλη ιδέα του ειχε σκοπό να εξισορροπισει την δεδομένη αννισοτητα μεταξύ των ταξεων , ω ναι και τότε υπήρχε η ανισότητα και ταξεις , παρά μέσω της θεωριας του και μετέπειτα πράξης  να επιτευχτεί η πλήρης ισότητα . Τέλος πάντων και αυτό που έκανε ήταν ένα βήμα ομπρός . Όχι πολύ βέβαια , όχι όσο θα έπρεπε . 

Και εδώ θα σας πω πια ιστορία . Την Σαλαμίνα την πήραν πίσω οι αθηναίοι χάριν στην ιδέα του σόλων με τον μεγάλον θόλον να ντύσει τραβεστί κάτι πολεμιστές αθηναίους και να προσποιηθούν ότι κάνουν θησεία στον ναό της Δήμητρας ενώ ειχε στείλει έναν ρουφιανο στους Μεγαριτες που κατείχαν την Σαλαμίνα ( άκου όνομα τώρα … Σαλαμίνα ) να του πει       « Ψιτ λιγουρια , απέναντι , στον άγιο Κοσμά , έχει γκομενακια , βουρ ….» Βουρ τα λιγούρια έκαναν ντου για να πάρουν χαρά , και έπεσαν στην παγίδα του σόλων με το μεγαλον θολον . Είχε δίκιο μετέπειτα ο μπρους γιουλις όταν έλεγε ότι ο θεός έδωσε στους άνδρες δυο κεφάλια και αίμα  που φτάνει για να λειτουργεί μόνον το ένα . Μέγας σοφός ο καραφλός . Χάριν λοιπόν σε αυτή του την σκέψη , κατάφερε να γίνει άρχων Αθηναίος . Το 593 νομίζω . 

Δεν ξέρω αν είναι τόσο καλή ιδέα να ντύσουμε γυναίκες τους τριακόσιους και να τους βάλουμε σε ένα νησί να προσεύχονται και να πάρουμε πίσω την Σμύρνη . Δεν θα είναι πολύ πιστικοί , αν και μερικοί από αυτούς πολύ θα το ήθελαν .

Τι έκανε λοιπόν ο μάγκας . 

1. Απάλειψε τα χρεη όλων προς όλους , συμπεριλαμβανομένου και του κράτους .

2.  Όλοι οι αθηναίοι που είχαν γίνει δούλοι λόγο χρεων απελευθερώθηκαν .Και κατάργησε τον νόμο που επέτρεπε να δανειστεί κάποιος με εγγύηση την ελευθερία του η την ελευθερία της οικογενείας του .

3. Επαναπροσδιόρισε τον φόρο των πολιτών και επαναρίθμησε μέσω αυτού τις ισορροπίες μεταξύ πολίτη – κράτους . Καθόρησε δηλαδή μια νέα βάση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις έναντι του του κράτους .

4. Οι ταξεις συνέχιζαν να υπάρχουν ( τριοκισιομεδημνοι κτλ ) μα υπολόγιζε το κράτος ως εισόδημα όχι μόνο το αγροτικό εισόδημα που μπορεί να ειχε κάποιος αλλά προσέθεσε και όλες της πηγές . 

5. Οι θύτες , οι μισθωτοί γεωργοί εκείνης της εποχής , ακτήμονες , η τελευταία από τις ταξεις της εποχής πήρε το δικαίωμα του εκλέγειν όχι όμως και του εκλέγεσθαι

Ενημερωτικά , οι τάξεις του σόλων με τον ωραιον θολον ήταν :

Α. Οι "πεντακοσιομέδιμνοι" η ανώτατη τάξη

Β. Οι "ιππείς"  . Συντηρούσαν πολεμικά άλογα

Γ. Οι "ζευγίτες"

Δ. Οι θήτες  όπου τους συναντάμε μέχρι την σημερινή εποχή  ως : « μαλακες με το Μ κεφάλαιο»  όπου κατέβαλαν και φόρο όπως και οι μαλακες σήμερα , τότε αυτή η υποχρέωση τους ονομάζονταν  « θυτικον ». Σήμερα το λεμέ περαίωση η φόρο εισοδήματος .  Αυτοί ήταν που έλεγαν και πρώτοι οι ρωμαίοι προλετάριους . (από την γιουκιπαιδεια το είδα , δεν το γνώριζα ) . Για σου Μαρξ με τα ωραία σου ! Όπως φαντάζομαι ότι σας πέρασε από το μυαλό , σε αυτήν την τάξη ήταν οι πιο πολλοί … Πάντα οι μαλακες που δουλεύουν είναι πιο πολλοί …. 

Επαναλαμβάνω ότι ΔΕΝ προήγαγε η όλη αυτή διαδικασία την ισότητα ! 

6. Υποχρέωσε τους μεγαλογεωκτημονες να επιστρέψουν στους μικρογεωκτημωνες τα χωράφια που τους είχαν πάρει ως υποθήκη για χρεη τους  . Δεν ξέρω αν πήρε μέτρα σχετικά με την πώληση των αγροτικών προϊόντων 

7 . Ίδρυσε και βουλή ο άτιμος . Που πήρε μερική από την νομοθετική δουλεία του Αρείου πάγου . Από τότε ήταν Άρειος Πάγκος . Στον Άρειο πάγο ήταν μόνο οι πεντακοσιοτετοιοι και οι υπόλοιποι έτσι μεναν στην απέξω . Έτσι λοιπόν σε αυτήν την βουλή συμμετείχαν και ιππείς και ζευγίτες . Και σε έναν χρόνο έληγε η θητεία τους και λος πουλος .

8. Αποδυνάμωσε τον Άρειο Πάγο και από την δικαστική του ιδιότητα ιδρύοντας την Ηλιαία ( Αλια = σύναξη )

9. Ο σόλων με τον τεράστιο Κωνον ενδιαφέρονταν ουσιαστικά για την ψήφο . Και τιμωρούσε την αδιαφορία για τα κοινά με νόμο . Εάν λοιπόν δεν ήσουν ενεργός σου στερούσαν το Δικαίωμα Ψήφου .

10. Απαγόρευσε της εξαγωγές γεωργικών προϊόντων εκτός από το λαδί .

Τέλος , από αυτά που θυμάμαι διαίρεσε την αττική σε 48 ναυκραρίες με επικεφαλή έναν μαλακα όπου και ειχε την υποχρέωση και να συντηρεί και να φτιάχνει πολεμικά πλοία και ήταν και εισπρακτωρ . Επικεφαλής δηλαδή με το Μ κεφαλαίο .

Από την Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη σας παραθέτω :

VII 3,4 «Κατά το περιουσιακό εισόδηµα (στο οποίο στηριζόταν η φορολογία)χώρισε

τον λαό σε τέσσερις τάξεις(τέλη), όπως ακριβώς ήταν διαιρεµένος και πριν,

δηλαδή σε πεντακοσιοµεδίµνους, σε ιππείς, σε ζευγίτες και σε θήτες.

Και ταµεν άλλα αξιώµατα έδωκε προνόµιο να τα έχουν οι πεντακοσιοµέδιµνοι και οι ιππείς και οι ζευγίτες, δηλαδή αυτά των εννέα αρχόντων και των ταµιών και των πολιτών(οικονοµικών υπαλλήλων) και των ένδεκα και των κωλακρετών, αφού έδωσε σε κάθεµια από αυτές τις τάξεις τα αξιώµατα αυτά ανάλογαµε την φορολογία. Σε δε την τάξη των θητών έδωσε το δικαίωµα να µετέχουν µόνο της γενικής συνέλευσης του λαού και των δικαστηρίων.»

4. Ορίσθηκε δε να πληρώνει φόρους πεντακοσιοµεδίµνουµεν εκείνος του οποίου

η δική του περιουσία δίδει εισόδηµα πεντακοσίουςµεδίµνους(µέτρα χωρητικότητας) καρπών ξηρών και υγρώνµαζί, ιππέως δε φόρους αυτός που είχε εισόδηµα τριακοσίουςµεδίµνους, όπως δεµερικοί λένε, αυτός που έχει τα

µέσα να συντηρεί ίππο. Αυτοί δε σαν απόδειξη προβάλλουν και την ονοµασία

της πολιτικής αυτής τάξης, όπως προέκυψε από το πραγµατικό αυτό γεγονός, και τα αφιερώµατα των παλαιών. Γιατί υπάρχει στην ακρόπολη αναθηµατική εικόνα κάποιου ∆ιφίλου, στην οποία είναι γραµµένα τα εξής: ……

Για να έχουμε ακόμη πιο πολλές πληροφορίες θα σας παραθέσω και κάτι ακόμη : Από τον Πλούταρχο , Σόλων .

«23.
Οι νόμοι του Σόλωνα, οι σχετικοί με τις γυναίκες, φαίνονται εντελώς άτοποι. Γιατί επέτρεψε εκείνος που συλλαμβάνει τον μοιχό να τον φονεύει κιόλας, εάν δε κάποιος αρπάξει και βιάσει ελεύθερη γυναίκα πρέπει να πληρώσει πρόστιμο εκατό δραχμών. Εάν κάποιος αποδειχθεί προαγωγός (να πληρώσει) είκοσι δραχμές εκτός από εκείνα τα άτομα που πωλούνται φανερά, υπονοώντας τις εταίρες, οι οποίες πηγαίνουν μόνες τους προς τους πελάτες. Eπιπλέον, δεν επέτρεπε (ο Σόλων) ούτε οι αδελφές ούτε οι κόρες να πωλούνται εκτός εάν συνελάμβαναν κάποια παρθένα να βρίσκεται μαζί με κάποιον άνδρα.

13.
... Τότε κορυφώθηκε η διένεξη μεταξύ φτωχών και πλουσίων και η πόλη βρισκόταν σε επικίνδυνη κατάσταση. Φαινόταν δε, ότι μόνο με την εγκαθίδρυση της τυραννίας ήταν δυνατόν να ησυχάσουν τα πράγματα και να σταματήσουν οι διαταραχές. Όλος ο λαός ήταν χρεωμένος στους πλούσιους γιατί είτε καλλιεργούσαν τη γη για αυτούς, δίνοντάς τους το έκτο των προϊόντων -για αυτό τον λόγο ονομάζονταν εκτήμοροι- είτε δανείζονταν με υποθήκη τα σώματά τους όντας υποχείρια στους δανειστές τους, και άλλοι μεν γίνονταν δούλοι τους και άλλοι πωλούνταν στα ξένα.»

Πάλι από την αθηναίων πολιτεία αξίζει να διαβάσετε και αυτό …

 «ΧΙΙ. Αυτα δει κατ’ αυτον τον τροπο συνέβησαν, και οι αλλοι συµφωνουν, και αυτος ο ίδιος στο ποίηµά του αναφέρει, κάνοντας γι’ αυτά λόγο στους εξής στίχους:

Εις τον δήµοµεν έδωκα τόσοµερίδιο όσο του ήταν αρκετό
ούτε αφαιρώντας τίποτα από την ισχύ όση είχε ούτε αυξάνοντάς την.
Και για εκείνους δε όσοι είχαν δύναµη και υπερείχαν σε πλούτο,
και γι’ αυτούς σκέφθηκα ναµην έχουν τίποτα περισσότερο από το δίκαιο.

Στάθηκα δε στοµέσον προτάσσοντας ισχυρά ασπίδα απέναντι και στους δυο

τους,

δεν επέτρεψα δε σε κανέναν από τους δυο να επικρατήσει άδικα.

2. Πάλι δε µιλώντας περί του λαού, πως δηλαδή πρέπει να φέρεται κανείς προς

αυτόν, (λέγει):

Ο λαός δε κατά τον εξής τρόπο θα είναι δυνατόν να υπακούει
τους ηγεµόνες. Μήτε χαλαρό έχοντας το χαλινάριµήτε πολυτεντωµένο,
γιατί γεννά η υπερβολή την αυθάδεια, όταν συγκεντρώνεται πολύς πλούτος,
στους ανθρώπους εκείνους, όσοι δεν έχουν άρτιο τον νουν.

3. Και πάλι δε κάπου αλλού λέγει για τους θέλοντες να γίνει διανοµή

περιουσίας:

Όσοι δε ήλθανµε σκοπό αρπαγών, είχαν πλούσια ελπίδα
κι ενόµιζαν ότι καθένας απ’ αυτούς θα εύρη πλούτον πολύν.
Κι εγώ πουµιλούσα σε αυτούςµε πραότητα τους φάνηκασκληρός,
ώστε δυσάρεσταµεν τότε γιαµένα σκέφθηκαν, τώρα δε, εναντίονµου
οργιζόµενοι, εχθρικάµε κοιτάζουν όλοι, σαν αιτία καταστροφής.
Αυτό δεν έπρεπε. Γιατί όσαµεν είπα, ε την βοήθεια των θεών εκτέλεσα,
άλλα δε όχιµάταια έπραξα. Ούτε σεµέναµε τυραννική εξουσία
γεννάται ο πόθος να επιβάλω κάτι δια της βίας, ούτε την αγαθή γη
της πατρίδας(άφησα) να διανεµηθούν εξ ίσου οι ασήµαντοι και οι επιφανείς.

4. Πάλι δε και για την αποκοπή των χρεών και για τους δούλους µεν

προηγούµενα, ελευθερωθέντες δε τώραµε την σεισάχθεια(γράφει):

Εγώ δε απ’ εκείναµεν, για τα οποία συνάθροισα γύρωµου τον λαό, ποιο πριν να κατορθώσω απ’ αυτά, σταµάτησα να ενεργώ;
Μάρτυς δε λαµπρή ως προς αυτά στην κρίση που ο χρόνος θα κάνει
θαµου είναι ηµεγίστηµητέρα των Ολυµπίων θεών,
ηµαύρη δηλαδή Γη, που αυτής εγώ κάποτε
αφαίρεσα τα σύνορα εκείνα, που σε πολλά µέρη ήταν µπηγµένα,
και η οποία, ήταν πριν δούλη, τώρα είναι ελεύθερη.
Πολλούς δε στην Αθήνα την θεοκτισµένη πατρίδαµας
ελευθέρωσα, πωληθέντες πριν σαν δούλους, άλλους άδικα
και άλλους νόµιµα, εκείνους δε που από αδυσώπητη
ανάγκη είχαν φύγει, και που την γλώσσα την Αττική

δενµιλούσαν πλέον, περιπλανηµένοι σε πολλάµέρη,

κι εκείνους που εδώ στον τόπο ανάρµοστη δουλεία
είχαν, φοβισµένοι από την αγριότητα των δεσποτών,
τους έκανα εγώ ελεύθερους. Αυτάµενµε ισχύ
εγώ, αφού συνάρµοσαµαζί την βία και τον νόµο,
τον εκτέλεσα και τα έφερα σε πέρας, όπως είχαυποσ χε θεί.
Οµοίως δε νόµους, και για το κακό και για το αγαθό
αρµονικά έχοντας προνοήσει για καθένα απ’ αυτά,
συνέθεσα. Τηνµάστιγα δε άλλος κανένας, όπως εγώ, λαβών,
κακοµίλητος εάν ήταν και φιλοκερδής άνθρωπος,
δεν θαµπορούσε να εξουσιάσει πάνω στον λαό. Γιατί, αν εγώ ήθελα
όσα στους αντίθετους ήταν αρεστά τότε,
ή και απεναντίας αν δεχόµουν όσα οι άλλοι υπαγόρευαν,
αυτή εδώ η πόλη θα είχε στερηθεί από πολλούς άνδρες τώρα.

Και εξ αιτίας όλων τούτων επιδεικνύοντας σθένος προς όλους

στράφηκα απέναντί τους, όπως ο λύκος απέναντι σε πολλούς σκύλους.

5. Και πάλι ελέγχοντας ονειδιστικά τις(µετά την θέσπιση των νόµων)

µεµψιµοιρία των δυο µερίδων (λέγει):

Εάν δεν πρέπει τον λαό τρανώς να επιτιµήσω,

(λέγω ότι) όσα έχει τώρα ποτέ στους οφθαλµούς του

δεν θαµπορούσε να τα ίδη και στον ύπνο του ακόµη.

κείνοι δε πουµεγαλύτεροι και ισχυρότεροι είναι

(το ίδιο) πρέπει να µ’ επαινούν και φίλον να µε κάνουν.

∆ιότι, λέγει(περαιτέρω ο Σόλων), εάν κανείς άλλος τύχαινε να λάβει

αυτή την εξουσία,

δεν θ’ άφηνε από την εξουσία του τον λαό και δεν θα έπαυε
πριν αφού ανατάραξε αυτόν θα αφαιρούσε το πάχος και το γάλα.
Εγώ δε αυτών(των αντιπάλων) καθώς έµεινα στοµεταίχµιο
έγινα σύνοροµεταξύ τους.»

Μην νομίζετε ότι το ύφος , το είδος και ο τρόπος των συναλλαγών διαφέρει πολύ τώρα από τότε . Έχουν προστεθεί υποκείμενοι στο χρέος , ναι , η έννοια του χρέους έχει παγκοσμιοποιηθει όπως και οι ανάγκες μας , και η βαρβαρότητα η ανισότητα και η αδικία υφίσταται δυνατή και ανυποχώρητη όπως πάντα .

Υ.Γ. Όπου υπάρχουν ανακρίβειες στο κείμενο η αν θέλετε να προσθέσετε κάτι παρακαλώ να το επισημάνετε και θα προστεθεί . 

Μετά Τιμής 

Κύριος Χαιντ

Επαγγελματικό Παράδοξο . Μια ιστορία γεμάτη αγροτικό πόνο . .

Ήταν μεσημέρι . 

Ο πατέρας , η κεφαλή της οικογενείας , η χοντροκεφαλή για την ακρίβεια , κουρασμένος , μετά από την πολύ δύσκολη δουλεία του γραφείου του , πεινασμένος , μονίμως και έτοιμος να πει τις αδιάφορες πικρόχολες ιστορίες  που αφορούν  συναδέλφους του , « αυτός είναι αδελφή , ο άλλος βλέπει τσόντες» και πάει λέγοντας .  Όμως αυτό ήταν ένα διαφορετικό μεσημέρι . Τον είχε πάρει αλαφιασμένη πρωινό πρωινό , σχεδόν σκασμένη η χοντρή γυναίκα του να του πει τα μαντάτα του κανακάρη του .

Χοντρή : Βρήκα μια φωτογραφία στο συρτάρι του γιου μας .

Χοντροκεφαλή : Τι βρήκες μωρη

;

Χοντρή : Έλα και θα δεις , δεν αντέχω να σου πω από το τηλέφωνο . 

Χοντροκεφαλή : Εντάξει μωρη .

Και οι δυο ήταν εξαιρετικά μορφωμένοι όπως φαντάζομαι συμπεράνατε μέσω του προαναφερθέντος διαλόγου . Δικηγόροι αμφότεροι . Η χοντρή κυρία μάλιστα το ειχε πάρει με  καλώς το δίπλωμα . Δυο μέρες έκλαιγε η κακομοίρα . Και δέκα χρόνια έχει να δουλέψει . Ο κεφάλας φέρνει το μπικικινι .

Σε δυο ώρες πρέπει να έρχεται και ο κανακάρης , ο ανεγκέφαλος γιος και πρέπει να ετοιμάσει τον διάλογο . 

«Είναι η ντροπή της οικογενείας» σκέπτεται . «Πρέπει να το διαχειριστώ σωστά» 

Το κλίμα ήταν βαρύ μετά την εξαγωγή του συμπεράσματος από την μητέρα . Δραματικοί τόνοι είναι σίγουρο ότι θα κάλυπταν , σαν μαύρα σύννεφα έτοιμα να ρίξουν καρέκλες , την συζήτηση που θα ακλουθούσε .

Αφού μπήκε ο πατέρας και έμαθε τα σχετικά νέα , πήρε ραπόρτο δηλαδή , μετά από μισή ώρα από το χλαπακιασμα της κρύας ομελέτας που του ειχε φτιάξει η χοντρή χρυσοχέρα γυναίκα του , μπήκε χαρούμενος στο σπίτι ο κανακάρης .

-  Χοντροκεφαλή : Έλα εδώ ρε κωλοπαιδι .

- Κανακάρης : Τι έγινε πατήρ ?

-  Χοντροκεφαλη : Τι είναι αυτά ρε που βρήκε η μανά σου στο συρτάρι ? Για αυτό ρε σε στέλνω σχολειό ; Με τι μάτια θα  αντικρύσω τους γείτονες αύριο ρε ? Τους συναδέλφους που θα με κοροϊδεύουν . Η γιαγιά σου , ο παππούς σου τι θα πουν όταν το μάθουν ; 

- Πατέρα από καιρό ήθελα να σου το πω .

- Ε πες το μου κοιτώντας με στα μάτια ρε αλήτη .

- Πατέρα θέλω να γίνω αγρότης ήθελα από καιρό να σου δείξω το καινούριο μοντέλο τρακτέρ .

- Αμάν , γυναίκα , τα χάπια μου . Μου ανεβαίνει η πίεση . Και δεν θα συνεχίσεις την φωτεινή πορεία των γονέων σου ; Δεν καταλαβαίνεις ότι πρέπει να συνεχίσεις την ένδοξη πορεία της οικογενείας  ;

- Μα εμένα μου αρέσουν τα ραπανάκια πατέρα . Θέλω να φυτεύω αγγουράκια .

- Να τα βάλω στον κωλο μου . Σκέψου καλά και αποφάσισε . Θα κάνεις αυτό που σου λέω .

- Μα δεν θέλω να κάνω επάγγελμα το ψέμα .

- Τι λες ρε ;

- Αυτό που σου λέω φαδερ .

Έτσι λοιπόν τον εδίωξε από το σπίτι και πήγε στην ακρόπολη και έπεσε . Όταν έπεσε βρήκε και ένα πορτοφόλι . Ήταν το πορτοφόλι του χάρου .

Με αυτά και με αυτά ειχε πάει απόγευμα .

Τώρα πέρα από την πλάκα την βλακοχιουμοριστικη ιστορία συμφωνώ σε όλα με τον δόκτωρ .

Υπάρχουν ήδη πολλοί νομίζω που έχουν το κέφι να κάνουν ένα τέτοιο βήμα . Όμως το κράτος , οι συνήθειες και οι πλασμένες από άλλους ανάγκες που έχουν τοποθετηθεί από κάποιους άλλους στις ζωές των παιδιών , εμποδίζουν με νύχια και δόντια το να ακολουθούσουν την αγροτική ζωή αυτών των πολλών .

Έχουν αλλάξει  πια τα πράγματα και τα μέσα αγροτικής παραγωγής , το κλίμα της Ελλάδας είναι ιδανικό για μια τέτοια προσπάθεια .

Το νερό ίσως είναι πρόβλημα , σίγουρα είναι πρόβλημα , όμως υπάρχει λύση σε αυτό , π.χ. η αφαλάτωση .

Το ρεύμα είναι πρόβλημα μα και σε αυτό υπάρχει λύση , οι αηδίες με τις προπέλες , οι ανεμογεννήτριες . Η Ρωσία βγάζει κάτι καλές έχω ακούσει .

Ίσως φταίνε κάποια πράγματα που έχουν υπογραφεί παλιότερα που περιορίζουν κάποιου είδους καλλιέργειες . Τέλος πάντων αν και δεν γνωρίζω ακριβώς το τι παίζεται με όλα αυτά , το συμπέρασμα μου είναι ότι θα πρέπει να γίνει μια εργασιακή επαναδιαπραγμάτευση πανευρωπαϊκά , αν γίνεται και παγκόσμια . Η επανάσταση και εδώ είναι μονόδρομος .

Η Επανάσταση Του Ανόητου . Και θα την ξεκινήσει ο πρωθυπουργός μας !

Μετά τιμής 

Κύριος Χάιντ

Επαγγελματικό Παράδοξο

-Μανωλάκι τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις?

-Θέλω να σπουδάσω οικονομικά. Να γίνω Λογιστής, τραπεζικός υπάλληλος, γραμματέας, δημόσιος υπάλληλος, να πατάω κουμπάκια στο pc και να ασχολούμαι με εικονικούς λογαριασμούς και ψεύτικα χρήματα. Να μαθαίνω πολύπλοκα προγράμματα που πολλές φορές οι περισσότερες λειτουργίες τους μπορεί να είναι άνευ σημασίας στην πραγματικότητα ή να μην ανταποκρίνονται σε αυτήν. Θέλω να κάθομαι στην καρεκλίτσα του γραφείου μου δίπλα από το κλιματιστικό, για ζέστη το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι. Θέλω να βγάζω φωτοτυπίες για να περνά η ώρα κουνώντας τα χέρια μου και να μιλάω στο τηλέφωνο για να ακούγεται η φωνή μου ρυθμίζοντας πάλι εικονικές πραγματικότητες.

-Μπράβο Μανωλάκι! Θες κι εσύ ότι θέλει ο μισός πληθυσμός τουλάχιστον σε αυτόν τον κόσμο. Θες κι εσύ ότι σε μάθανε να θέλεις.

Αυτός ο διάλογος, χωρίς σάλτσες και αλήθειες, γίνεται σε καθημερινή βάση παγκοσμίως. Η σύγχρονη νόηση και κουλτούρα μας μαθαίνει ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τον παλιό τρόπο εργασίας και να περάσουμε σε μια νέα επαγγελματική γενιά. Πολυτελή εργασιακοί χώροι σε τεράστια επαγγελματικά κτήρια, ακριβά έπιπλα, άνετες καρέκλες, υπολογιστές, κουμπάκια, οθόνες, ακριβά στυλό για υπογραφές σε χαρτούρες, μπόλικες φωτοτυπίες – φαξ – τηλέφωνα. Αυτό λέγεται σύγχρονη εργασία. Όχι, δεν είμαι κατά όλων αυτών. Και βέβαια χρειάζονται! Χρειάζονται όμως στο βαθμό που νομίζουμε? Αν ναι, τότε γιατί οι μισοί πτυχιούχοι οικονομικών σχολών (και όχι μόνο) τυλίγουν σουβλάκια? Θεωρητικά επαγγέλματα… Πήξαμε στη θεωρία… Τι να την κάνεις την θεωρία αν δεν υπάρχει πράξη όμως? Αλήθεια ποια είναι η πράξη? Θυμόμαστε? Πολλοί που δουλεύουν σε γραφεία δεν ξέρουν για ποιο λόγο κάνουν την δουλειά που τους αναθέσανε. Κάνουν απλά αυτό που μάθανε χωρίς να ξέρουνε τι είχε προηγηθεί και τι πρόκειται να γίνει στο επόμενο ή στο τελικό βήμα διαδικασίας. Για να μην θυμηθώ ένα περιστατικό στο ΙΚΑ. Διαφωνούσε μια κυρία μπροστά μου στην ουρά με μια υπάλληλο, κι εκείνη από τα νεύρα της ρωτάει ρητορικά την υπάλληλο: Συγνώμη εδώ δεν είναι το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων? Και η υπάλληλος την λέει αυστηρά: Όχι κυρία μου, εδώ είναι το ΙΚΑ! Το χτυπάς το κεφάλι σου στον πάγκο ή όχι?

Η πράξη λοιπόν είναι η εργατική τάξη. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Ότι είναι να περάσει από τηλέφωνο, φαξ, email, pc, internet, φωτοτυπία, υπογραφή, τράπεζα, υπάλληλο, διευθυντή, εφορία κτλ, πρέπει πρώτα να προηγηθεί μια πράξη από την εργατική τάξη. Καλλιέργεια χωραφιών, ζώα, ορυχεία για παραγωγή πρώτων υλών, ακόμα και το μάζεμα σκουπιδιών που το θεωρούμε τόσο κατωτάτου, αλλά όταν έχουν απεργία οι σκουπιδιάρηδες καταλαβαίνουμε την σημαντικότητα αυτού του επαγγέλματος. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε. Ακόμα και μετά την λήξη της εκάστοτε απεργίας, όπου γυρίζουμε στους φυσιολογικούς (?) ρυθμούς της ζωής μας και ξεχνάμε πάλι ότι υπάρχουν κι αυτοί οι εργάτες. Φυσικά κανένας δεν έχει σαν όνειρό του να γίνει σκουπιδιάρης όταν μεγαλώσει. Θα ήταν παράλογο κάτι τέτοιο.

Αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα όμως είναι ότι σημαντικά επαγγέλματα όπως η γεωργία και η κτηνοτροφία τείνουν να γίνουν κι αυτά κατωτάτου επιπέδου. Πράγμα τελείως παράλογο μιας και είναι αυτονόητο ότι οι δύο αυτές εργασίες είναι τα θεμέλια της ύπαρξής μας.

Θα πει κάποιος: Ρε μεγάλε θα αφήσουμε τα γραφεία για να γυρίσουμε στα χώματα και στα βρώμικα ζωντανά?

Είναι καθαρά θέμα παιδείας θα έλεγα. Σαφώς ένας άνθρωπος όπου έχει μεγαλώσει σε πόλη δεν είναι εύκολο να αφήσει τις πολυτέλειες και να πιάσει το τσαπί και την τσουγκράνα. Μην ξεχνάμε όμως ότι η τεχνολογία εξελίσσεται σε όλους τους τομείς. Οι σύγχρονοι γεωργοί δεν κοπιάζουν όπως στα παλιά τα χρόνια. Με τα σύγχρονα μηχανήματα όλα είναι σαφώς πιο εύκολα. Έχει δοθεί η εντύπωση ότι οι αγρότες είναι αμόρφωτοι και άξεστοι άνθρωποι που βρομίζονται όλη μέρα με τα χώματα. Λάθος! Στην Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει σε ένα ορισμένο βαθμό αλλά γενικά δεν ισχύει. Για το εξωτερικό δεν το συζητώ καν. Οι άνθρωποι είναι μορφωμένοι, με παιδεία και επικοινωνούνε άψογα. Επίσης όποιος πιστεύει ότι οι αγρότες δουλεύουν κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι, γελιέται. Οι αγρότες το χειμώνα απολαμβάνουν την οικογενειακή ζεστασιά στο σπιτάκι τους μιας και τα σπαρτά δεν χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα τους χειμερινούς μήνες.

Παλεύοντας να σπουδάσουμε κάτι σπουδαίο και σύγχρονο (?) ξεχνάμε την σημαντικότητα ορισμένων θεμελιωδών επαγγελμάτων όπου αντικειμενικά (σε ένα δίκαιο σύστημα) έχουν να σου προσφέρουν εισόδημα ή μπορείς απλά να κρατήσεις τα προϊόντα για τον εαυτό σου. Λόγω ορισμένων συνθηκών, τυχαίνει να έχω ζήσει και σε επαρχίες και σε πόλεις. Αυτό μου πρόσφερε την κατάλληλη εμπειρία για να «μετράω» τα πράγματα καλύτερα και να βλέπω τα καλά και τα κακά στα διάφορα επαγγέλματα. Για εμένα δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να εργάζεσαι με τη φύση. Σπούδασα οικονομικά αλλά σίγουρα δεν ήταν άριστη επιλογή. Πάντα γυρνάνε στο μυαλό μου χωραφάκια και ζωάκια μιας και μεγάλωσα με αυτά.

Νομίζω ότι το κράτος πρέπει να προωθεί τέτοιου είδους επαγγέλματα. Μέσα από το σχολείο και όχι μόνο. Πρέπει όλοι να γνωρίζουν τα βασικά για τη γεωργία-κτηνοτροφία και κατ’ επέκταση για το πώς φτάνουν αυτά που τρώμε στο πιάτο μας. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον από τον κόσμο για τη γη και τα ζώα, αλλά αν δεν ξέρει κάποιος τον τρόπο να τα προσεγγίσει τα προσπερνάει αμέσως. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παίζουν farmerama και αγροτικά παιχνίδια στο FB, κάτι που τους ευχαριστεί ιδιαίτερα και ίσως να θέλανε να το κάνουνε και πράξη μερικοί.

Το κείμενο είναι επιθετικό αλλά σκοπός μου αυτή τη στιγμή δεν είναι να συγκινήσω τα πλήθη με τη συγγραφή μου. Απλά μεταφέρω τις σκέψεις μου, σε μια εποχή που τα πτυχία τα χρησιμοποιούμε για να σκουπιζόμαστε στην τουαλέτα. Σε μια εποχή που τα φρούτα δεν είναι ακριβώς φρούτα. Το κρέας, είναι κρέας στο περίπου. Σε μια εποχή που ο κόσμος απομακρύνεται από τη φύση του για μια καρέκλα γραφείου και ένα pc που έχει σαν wallpaper έναν κάμπο και δεντράκια. Τι ειρωνεία!!

Με σεβασμό 

Δόκτωρ Τζέκιλ